华山游记

到达西安后的第二天，天还没亮，睡眼朦胧的爸爸就拖着哈欠连天的我摸黑从床上爬起来，缩着头，顶着冬日的寒风、迎着拂面的微雪向长途汽车站赶去，按计划，我们必须赶上早晨8点开往华县的第一班旅游巴士，真是*苦啊!不过，如果不吃点苦头，怎么能看到真正的美景呢?李白曾经的感叹“古人秉烛夜游，良有以也”，也许就是这个道理吧!

“到了，华山到了!下车，快下车!”不知过了多久，嘈杂而兴奋的喊叫声就把脚步踉跄的我和老爸从美梦中推下了车。但所有下了车的人们却都不由自主的静静伫立在那里，凝视着环抱的群山。刚才那些还充满疲惫的睡眼、那些还满怀猎奇的喧哗，在这一刻似乎都静止了。“我仰望群山的苍老，他们都不说一句话，阳光描出我的渺小，小草在我的脚下”，家里墙上徐志摩的诗此时在我的脑海中不断地萦绕。

从山脚下看，华山完全不同于*南一带山川的俊美和灵秀，除了山脚和沟壑裂隙处偶尔生长的灌木外，山体几乎都是由整块裸露的岩石构成，没有绚丽的映山红，也没有涓涓的细流，但这似乎并没有让华山透露出颓废之气，陡峭而直*云宵的山体、崖壁上横空出世的松柏、山顶变幻莫测的云雾、山间散落的诡异巨石，再加之寒冬特有的肃杀之气，所有这一切，反而赋予了华山一种剽悍、冷峻的气质，此时此刻，我仿佛听到华山论剑的侠客在山间长啸、仿佛看到苏世*的高人在云端来去，我自己也仿佛融入了金庸的笔端，走进了一个笑傲*湖的传奇故事!

华山的登山道几乎都是位于山梁上，两旁是空荡荡的深渊，那种无依无靠所带来的恐惧感总让人想逃跑、退缩，可是看到后面的其他游人，只好硬着头皮往前走，不过走过擦耳崖后，这种恐惧就消失了，也许爸爸说的对:“恐惧感就是人对未知困难的无限夸大!”

很快，我们就来到了“天梯”，在通往前方的必经之路上，立着一个高约3-4米的大石台，想往前走，必须攀着石台上的石梯爬上去，嗯!这个我可不怕??爬高上低那可是我的强项!但不知为什么，我前面每个爬上去的人，都突然发出“啊!啊啊!”的惊呼，等我爬上去，也禁不注“啊啊!”叫了起来，就连常常吹嘘自己“见多识广”的老爸上来之后，面对眼前的景*也惊讶的大叫起来。没错，那是云海!云海!!茫茫云海之中，青黛*的远山浮现其中，此时此刻，一切的语言都显的苍白无力，这景*带给我们的是一种无限的遐想，一种深深的喜悦，也许我们只能发出一声“*山如此多娇”的感慨吧!

人在画中游，不知不觉我们经过了苍龙岭、迎阳洞、五云峰，特别是金锁关，给我留下了深刻的印象，山道两旁的铁链上面密密麻麻挂满了大大小小的锁，每把锁上都刻着人的名字和日期，有的已经锈痕斑斑，这一把把历经风雨的锁不知凝聚了多少对亲人的祝福、对儿女的关爱、对父母的思念、对美好生活的向往。

时间在兴奋、恐惧、快乐、疲劳中很快过去，华山对我这个年龄的孩子来说实在太高、太大了，爸爸说他们以前都是晚上登山，赶在日出之前登上东峰，可惜今天的时间太有限，在匆匆游览了北峰和西峰后我们就赶紧下山了，一路上爸爸又给我介绍了很多值得一去的地方，比如百尺崖、千尺幢和长空栈道……，就这样，我带着留恋和遗憾踏上了离开华山的班车。不过，我一定还会再来的，到那时，我一定要一步一个脚印登上华山。

วันที่สองหลังจากมาถึงซีอาน ก่อนรุ่งสาง พ่อที่ง่วงนอนของฉันลากฉันที่กำลังหาวให้ลุกขึ้นจากเตียงในความมืด โดยก้มศีรษะรับลมหนาวและหิมะโปรยปรายบนตัวฉัน หันหน้ามาไกลเรารีบไปที่สถานีขนส่งตามแผนเราต้องขึ้นรถบัสท่องเที่ยวคันแรกที่มุ่งหน้าไปยังหัวเซี่ยนตอน 8 โมงเช้า เจ็บปวดจริงๆ ! แต่ถ้าเราไม่ทำ ทุกข์ทรมานเล็กน้อยเราจะเห็นความงามที่แท้จริงได้อย่างไร หลี่ไป๋ ครั้งหนึ่ง เสียงอุทานของ "คนโบราณเดินทางในเวลากลางคืนด้วยเทียนมีวิธีที่ดี" บางทีนี่อาจเป็นความจริง!

"ที่นี่ ฮวาซาน มาแล้ว! ลงจากรถ ลงจากรถ!" ฉันไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน แต่ฉันกับพ่อที่เดินเซ ผลักออกจากรถจากความฝันของเรา แต่ทุกคนที่ลงจากรถก็อดไม่ได้ที่จะยืนมองดูภูเขารอบๆ ดวงตาที่ง่วงนอนซึ่งยังคงเต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย เสียงเหล่านั้นที่ยังคงเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดูเหมือนจะยังคงอยู่ในขณะนี้ “ฉันแหงนมองดูคนชราบนภูเขา พวกเขาไม่พูดอะไรเลย ดวงอาทิตย์ติดตามความไม่สำคัญของฉัน และหญ้าก็อยู่ใต้เท้าของฉัน” บทกวีของ Xu Zhimo บนผนังบ้านของฉันยังติดอยู่ในใจฉัน เวลานี้.

เมื่อมองจากเชิงเขา Huashan แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากความงามและความงามของภูเขาและแม่น้ำใน * ใต้ ยกเว้นพุ่มไม้ที่เติบโตเป็นครั้งคราวที่เชิงเขาและหุบเขาและรอยแยกภูเขาเกือบจะ ประกอบขึ้นจากหินทั้งก้อน ไม่มีชวนชมหรือหยดน้ำที่สวยงาม อย่างไรก็ตาม ดูเหมือน Huashan จะไม่เผยความเสื่อมโทรมของภูเขา ภูเขาที่สูงชันและตรง ต้นสนและต้นไซเปรสที่โผล่ออกมาจากหน้าผา เมฆและหมอกที่คาดเดาไม่ได้ บนยอดเขามีก้อนหินประหลาดกระจัดกระจายไปตามภูเขา ประกอบกับอากาศที่หนาวเย็นอันน่าพิศวงของฤดูหนาว ทั้งหมดนี้ทำให้ Huashan มีอารมณ์รุนแรงและเย็นชา ในขณะนี้ ดูเหมือนข้าจะได้ยินอัศวินแห่งดาบของ Huashan คำรามบนภูเขาราวกับว่าเห็น Su Shi* ผู้เชี่ยวชาญมาและไปในก้อนเมฆและดูเหมือนว่าตัวฉันเองจะรวมเข้ากับปากกาของ Jin Yong และเดินเข้าไปในเรื่องราวในตำนานของ Xiaoao*hu!

เส้นทางเดินป่าของ Huashan เกือบทั้งหมดตั้งอยู่บนคานภูเขา มีเหวว่างเปล่าทั้งสองข้าง ความรู้สึกกลัวที่เกิดจากการช่วยตัวเองทำให้คนอยากหนีเที่ยว แต่เมื่อเห็นนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ อยู่เบื้องหลังก็ต้องกัดฟัน กระสุน ฉันเดินไปข้างหน้า แต่หลังจากเดินผ่านหน้าผาหูความกลัวนี้หายไป บางทีพ่ออาจพูดถูก: "ความกลัวคือการพูดเกินจริงอย่างไม่มีที่สิ้นสุดของความยากลำบากที่ไม่รู้จัก!"

ไม่นานเราก็มาถึง "Ladder to the Sky" ทางเดียวไปด้านหน้ามีแท่นหินขนาดใหญ่สูงประมาณ 3-4 เมตร จะไปข้างหน้าต้องปีนบันไดหินบนหิน ชานชาลา อืม ไม่กลัวนี่หว่า ปีนขึ้นลงคือแรง! แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทุกคนที่ปีนไปข้างหน้าก็อุทาน "อ้า! อ่า!" รอให้ฉันปีนขึ้นไป . , ฉันอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า ใช่แล้ว นั่นคือทะเลเมฆ ทะเลหมอก!! ในทะเลเมฆอันกว้างใหญ่ มีภูเขา Indigo Naturalis* อันไกลโพ้นปรากฏขึ้น ณ เวลานี้ ภาษาทั้งหมดดูซีดและ อ่อนแอ สิ่งที่ฉากนี้* นำมาให้เราคือฝันกลางวันที่ไม่มีที่สิ้นสุด เป็นความสุขลึกๆ บางทีเราอาจทำได้แค่ถอนหายใจ "*มีภูเขาที่สวยงามมากมาย"!

คนกำลังอยู่กลางภาพวาด เราผ่าน Canglongling ถ้ำ Yingyang ยอดเขา Wuyun โดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Jinsuoguan ที่ทิ้งความประทับใจไว้กับฉัน โซ่เหล็กทั้งสองข้างของถนนบนภูเขาเต็มไปด้วยขนาดใหญ่และขนาดเล็ก แต่ละอัน ตัวล็อคสลักชื่อและวันที่ของบุคคลนั้น และบางตัวก็ขึ้นสนิม ล็อคขึ้นลงนี้มีคำอวยพรมากมายแก่ญาติพี่น้อง การดูแลบุตร ความปรารถนาของพ่อแม่ ความปรารถนาที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นเต้น ความกลัว ความสุข และความเหนื่อยล้า ภูเขาหัวซานสูงเกินไปและใหญ่เกินไปสำหรับเด็กๆ ในวัยเดียวกับฉัน พ่อของฉันบอกว่าเคยปีนตอนกลางคืนเพื่อปีนยอดเขาตะวันออกก่อนพระอาทิตย์ขึ้น น่าเสียดายที่เวลาของวันนี้ มีจำกัดเกินไป หลังจากที่รีบทัวร์ North Peak และ West Peak เราก็รีบลงจากภูเขา ระหว่างทาง พ่อของฉันแนะนำสถานที่ต่างๆ ที่น่าไปเยือน เช่น ผา Bai Chi อาคาร Qian Chi และถนน Long Sky Plank.. ., ด้วยวิธีนี้ ฉันลงจากรถบัสที่ออกจาก Huashan ด้วยความคิดถึงและเสียใจ ยังไงก็มาอีกแน่นอน ถึงเวลานั้น ต้องปีน Huashan ทีละขั้น