品茶心境

静，是一种生活态度，

不争，不躁，不妄动，

身可以劳累，心要淡定、宁静。

茶，是一种习惯，

不闻，不问，不争论，

只要有片刻的宁静给我思考。

闲，是一种心态，

不计较，不比较，舍得忘记，

敢于放下，大闲之人闲其心。

几许炎凉，一处枯槁，不言红羞与绿娇。

暗自里、和着酒肴，烹着茶膏，

煮些许虚无缥缈，淡墨浅骚。

悠静清浅的时光里，提一杆枯瘦墨笔，

书一阕婉诗隽词，煮字为茶，以文疗饥。

时而行吟在绵雨霏霏的白沙堤畔，

时而驰骋于荻花瑟瑟的迟暮江边，

任思绪醺醉，阑珊。

品摩诘一首诗，赏佛前一朵莲，

寂然，静默，让心灵入禅。

就这样，竟缓缓洇出一脉香，沁出一缕甜…

浅浅时光，几许温暖。

拥一份恬静安然,用心灵的素笔，

轻描流年的芬芳。

听风吟起，

守住一颗宁静的心，不染悲伤。

感谢生命里的懂得，

聆听岁月里的美好，

一路向暖，静候花开。

ความเงียบคือทัศนคติต่อชีวิต

ไม่ทะเลาะ ไม่ฉุนเฉียว ไม่ขยับเขยื้อน

ร่างกายอาจเหนื่อยล้า แต่จิตใจควรสงบและสงบ

ชาเป็นนิสัย

ไม่ฟังไม่ถามไม่เถียง

ตราบใดที่ยังมีช่วงเวลาแห่งความสงบให้ฉันได้คิด

การพักผ่อนคือสภาวะของจิตใจ

ไม่สนใจอย่าเปรียบเทียบและลืม

ถ้ากล้าปล่อยคนมีเวลามากก็เกียจคร้าน

ความหนาวเย็นที่แผดเผาเล็กน้อยซีดจางไม่ต้องพูดถึงความอัปยศสีแดงและเจียวสีเขียว

แอบมีไวน์และอาหาร ทำครีมชา

ทำอาหารลวงตาเล็กน้อย หมึกสีอ่อน และการแสดงแสงสี

ในช่วงเวลาที่เงียบสงัดและตื้นขึ้น ให้ยกปากกาหมึกบางๆ

หนังสือบทกวีและบทกวียี่วันหว่าน ตัวละครต้มชา วรรณกรรมบำบัดความหิว

บางครั้งสวดมนต์ข้างตลิ่งทรายขาวสายฝนโปรยปราย

บางครั้งควบม้าไปตามริมฝั่งแม่น้ำ Dihua ที่มืดครึ้ม

ความคิดของเร็นเมามายและสิ้นหวัง

ปิงโม่เจี๋ย กวีชื่นชมดอกบัวต่อหน้าพระพุทธเจ้า

ความเงียบ ความเงียบ ให้จิตเข้าสู่เซน

ด้วยวิธีนี้กลิ่นหอมของกลิ่นหอมและกลิ่นหอมของความหวานจะค่อยๆ หลั่งไหลออกมา...

เวลาตื้นๆ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น

ถือชิ้นส่วนแห่งสันติภาพและความสงบ ใช้ปากกาธรรมดาของหัวใจ

บรรยายความหอมของปีที่หายวับไปอย่างแผ่วเบา

ฟังเสียงลม,

ให้จิตใจสงบไม่เศร้าโศก

ขอบคุณที่เข้าใจชีวิต

ฟังความงามของปี,

อบอุ่นตลอดทางรอดอกไม้บาน