铁观音茶叶的芳香

一个屡屡失意的年轻人千里迢迢来到普济寺，慕名寻到老僧释圆，沮丧地对他说:“人生总不如意，活着也是苟且，有什么意思呢?”

释圆静静听着年轻人的叹息和絮叨，末了才吩咐小和尚说:“施主远道而来，烧一壶温水送过来。”稍倾，小和尚送来了一壶温水，释圆抓了茶叶放进杯子，然后用温水沏了，放在茶几上，微笑着请年轻人喝茶。杯子冒出微微的水汽，茶叶静静浮着。年轻人不解地询问:“宝刹怎么用温茶?”释圆笑而不语。年轻人喝了一口细品，不由摇摇头:“一点茶香都没有呢。”释圆说:“这可是闽地名茶铁观音啊!”年轻人又端起杯子品尝，然后肯定地说:“真的没有一丝茶香。”释圆又吩咐小和尚:“再去烧一壶沸水送过来。”稍倾，小和尚便提着一壶冒着浓浓白汽的沸水进来。释圆起身，又取过一个杯子，放茶叶，倒沸水，再放在茶几上，年轻人俯身看去，茶叶在杯子里上下沉浮，丝丝清香不绝如缕，望而生津。

年轻人欲去端杯，释圆作势挡开，又提起水壶注入一线沸水。茶叶翻腾得更厉害了，一缕更醇厚更醉人的茶香袅袅升腾，在禅房弥漫开来。释圆如是注了五次水，杯子终于满了，那绿绿的一杯茶水，端在手上清香扑鼻，入口沁人心脾。释圆笑着问:“施主可知道，同是铁观音，为什么茶味迥异吗?”年轻人思忖着说:“一杯用温水，一杯用沸水，冲沏的水不同。”

释圆点头:“用水不同，则茶叶的沉浮就不一样，温水沏茶，茶叶轻浮水上，怎会散发清香?沸水沏茶，反复几次，茶叶沉沉浮浮，终释放出四季的风韵:既有春的幽静夏的炽热，又有秋的丰盈和冬的清冽。世间芸芸众生，又何尝不是沉浮的茶叶呢?那些不经风雨的人，就像温水沏的茶叶，只在生活表面漂浮，根本浸泡不出生命的芳香;而那些栉风沐雨的人，如被沸水冲沏的酽茶，在沧桑岁月里几度沉浮，才有那沁人的清香啊!”

ชายหนุ่มผู้ผิดหวังเดินทางไปวัด Puji และพบพระเฒ่า Shi Yuan และพูดกับเขาด้วยความหงุดหงิด: "ชีวิตไม่น่าพอใจเสมอและการดำรงชีวิตก็เฉื่อยชา ประเด็นคืออะไร?"

ซือ หยวนฟังเสียงถอนหายใจและเสียงบ่นของชายหนุ่มอย่างเงียบๆ และในตอนท้าย เขาก็บอกพระตัวน้อยว่า “ผู้มีพระคุณมาจากที่ไกล ต้มน้ำอุ่นในหม้อแล้วยกมา” พระตัวน้อยส่งหม้อไปเล็กน้อย ของน้ำอุ่นและ Shi Yuan คว้ามัน วางชาลงในถ้วยแล้วชงด้วยน้ำอุ่นแล้ววางลงบนโต๊ะกาแฟยิ้มและเชิญชายหนุ่มให้ดื่มชา มีไอระเหยเล็กน้อยออกมาจากถ้วยและใบชาก็ลอยอย่างเงียบ ๆ ชายหนุ่มถามอย่างไม่เข้าใจ: "เป่าซาใช้ชาอุ่น ๆ ได้อย่างไร" ซือหยวนยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ ชายหนุ่มจิบและส่ายหัว: "ไม่มีกลิ่นชา" ซือ หยวนกล่าวว่า "นี่คือเถี่ยกวนหยิน ชาที่มีชื่อเสียงในฝูเจี้ยน!" ชายหนุ่มหยิบถ้วยและชิมรส จากนั้นจึงพูดอย่างมั่นใจ: “กลิ่นชาไม่มีจริงๆ” ซือ หยวนสั่งพระตัวน้อยอีกครั้ง: “ไปต้มน้ำเดือดอีกหม้อแล้วยกมา” หลังจากเอียงเล็กน้อย พระตัวน้อยก็เข้ามาพร้อมหม้อเดือด น้ำที่มีไอน้ำสีขาวข้น ซือ หยวน ลุกขึ้น หยิบถ้วยอีกใบ วางชา เทน้ำเดือด แล้ววางลงบนโต๊ะกาแฟ ชายหนุ่มเอนกายมองดูชา ชาลอยขึ้นลงในถ้วย กลิ่นหอมของ ชาไม่มีที่สิ้นสุดและเกิดของเหลวขึ้นในสายตา

ชายหนุ่มต้องการเสิร์ฟถ้วย ฉือ หยวนป้องกันโมเมนตัมของเขา จากนั้นยกกาต้มน้ำขึ้นเพื่อเทน้ำเดือด ใบชาเปลี่ยนไปอย่างเข้มข้น กลิ่นชาที่เข้มข้นและชวนให้มึนเมามากขึ้นขดตัวไปทั่วห้องพระอาราม ซือ หยวน เทน้ำแบบนี้ 5 ครั้ง และในที่สุดถ้วยก็เต็ม ชาเขียวหนึ่งถ้วยมีกลิ่นหอมในมือของเขา และปากก็สดชื่น ซือ หยวน ยิ้มและถามว่า “ผู้บริจาครู้หรือไม่ว่าทำไมชาถึงมีรสชาติที่แตกต่างกันสำหรับชาเตี๋ยวกวนคนเดียวกัน” ชายหนุ่มพูดอย่างครุ่นคิด “ถ้วยหนึ่งใช้น้ำอุ่นและอีกถ้วยใช้น้ำเดือด น้ำที่ใช้ต้มแตกต่างกัน”

ซือ หยวน พยักหน้า: “ด้วยน้ำที่ต่างกัน การขึ้น ๆ ลง ๆ ของชาก็ต่างกัน ชาด้วยน้ำอุ่นและชาที่ฟูบนน้ำจะให้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ได้อย่างไร ชาซ้ำ ๆ ด้วยน้ำเดือดหลาย ๆ ครั้ง ชาขึ้น ๆ ลง ๆ ใบไม้ผลิออกแล้วหมดเสน่ห์สี่ฤดู มีทั้งความเงียบของฤดูใบไม้ผลิและความร้อนที่แผดเผาของฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วงที่อุดมสมบูรณ์ และฤดูหนาวที่ใสกระจ่าง สิ่งมีชีวิตมากมายในโลกนี้มิใช่หรือ ขึ้น ๆ ลง ๆ ของชา ผู้ที่ไม่ผุกร่อนก็เหมือนชาที่ชงในน้ำอุ่นที่ลอยอยู่บนพื้นผิวแห่งชีวิตเท่านั้น กลิ่นแห่งชีวิตไม่สามารถซึมซับได้ และผู้ที่อยู่ในสายลมและฝนเช่นชา ต้มในน้ำเดือดขึ้นลงหลายครั้งในความผันผวนของชีวิต มีเพียงกลิ่นหอมสดชื่น!"