藤铁工艺品-中国藤铁工艺之乡-安溪

安溪县是国家农业部授予的"中国藤铁工艺之乡"是全国藤铁工艺品最大的生产出口基地。同时·安溪还被国家农业部授予"中国藤铁工艺之乡"是我国最大的工艺品出口基地。安溪尚卿乡的竹藤编技艺自古有之，现代的安溪藤铁工艺产业几十年前开始发力，如今已经成为安溪县继茶产业之后的第二大特色支柱产业。竹藤工艺"如今·这个产业被改称做"藤铁工艺"。尚卿乡由"竹藤"到"藤铁"虽是一字之差，却见证了安溪县顺应市场，及时调整行业生产结构，促使该产业历经30年风雨，不断发展壮大的过程。目前，该县已成为全国藤铁工艺品最大的生产出口基地，拥有各类藤铁工艺企业300多家，年出口值10多亿人民币，产品远销欧美、中东等40多个国家和地区。2008年被国家农业部授予"中国藤铁工艺之乡"称号。

据竹藤编技艺省级非遗传承人、泉州市工艺美术大师陈清河介绍，安溪竹藤编技艺历史悠久，《五代初建安溪县记》和《泉州府志》记载，唐宋时期，"畚"、"筐"、"焙茗"等竹制品，老百姓已经开始使用。千百年来，农具、茶具、日用器具中属于竹藤编的相当普遍，有篾箍、筛、笼、篱、笠、席、帘、桌椅、盘、筐、箱、斗箕、蒸笼、灯等14类40多个品种 。

"有安溪乌龙茶就有竹藤编，采茶的茶卡、凉茶的平筛、摇青的茶筛和摇青机、烘茶的焙笼等，千百年来也是竹藤编的。"陈清河说，"当时使用的原材料主要是竹。"竹篾较脆，编织的难度大。

如何用竹编织器物?竹藤编技艺省级非遗传承人、省级工艺美术名人黄连福说，首先要将竹子切成竹丝，然后再根据所需造型编织。"用竹编织的难度大，一般人要学习三到五年才能掌握这门技术。"

主材料竹被藤取代

虽然安溪的竹藤 编技艺历史悠久，然而现代竹藤工艺业真正的雏形却是1971年才出现，陈清河是其中的一个代表人物。1971年，他带领5位年轻人在安溪尚卿公社农械厂创办安溪县尚卿竹编工艺厂，利用本地生产的竹子、山藤、芒心等原料生产热水瓶外壳、茶篓等工艺品，销往本县及周边南安、泉州等地。1972年，在全国第二届工艺美术展览会上，陈清河送去花瓶、花篮、果盘、菠萝罐等8件竹藤作品参评，其中菠萝罐作品被选入中国工艺美术大型画册，"全国只有3件竹编作品入选，这在当时是最高荣誉。"

到了1984年，陈清河被曾星如看中，在安溪县城创办该县第一家合资企业--安星藤器有限公司。安星公司在全县80%的乡镇设立许多加工点。短短几年间，这些加工点发展成为具有一定规模的加工厂，加工厂把生产加工任务发放到各家各户。经农户生产加工，最后产品又委托安星公司等具有自营进出口权的公司出口，从中赚取利润。

安溪各个村都有几个在当地比较有影响的人，公司就把藤等材料分配给他们，再由他们组织村里的妇女编织藤工艺品。"陈清河说，上世纪八十年代，你如果到安溪村民家坐客，经常可以看到妇女们忙于编织竹藤工艺品的场景。

这一时期的重大变化就是材料由主要是竹，变成主要是藤，辅之以竹。"黄连福说，竹和藤工艺品都需要手工编织，但藤的韧性更足，不易折断，竹与藤相结合，可以编织更精美、更丰富的造型。"藤制品放的时间更久，而且可塑性更好，技能较为简单，普通女工只要观摩后多加练习，就能掌握编织技能。"

由竹藤向藤铁 的跨越

到了上世纪90年代，竹藤工艺迅速向整个安溪县辐射，截至1998年底，全县已拥有各类竹藤工艺加工企业270多家，年产值上千万元的骨干企业30多家，年出口值近10亿元，涉业人员10万多人。"这些后起之秀大部分是我的徒子、徒孙。"如今已经从企业退休的陈清河说，陈明辉和黄连福就是其中非常优秀的两位。据了解，他们都是该项目的省级非遗传承人。

陈明辉还是英发家具装饰有限公司董事长，该公司是安溪藤铁工艺龙头企业，陈明辉被选为安溪县藤铁工艺同业工会会长，他同时也是泉州市工艺美术大师。

据他介绍，1998年，东南亚金融风波爆发，国内工艺品出口困难重重，安溪竹藤工艺企业及时把市场转移到欧美，根据欧美工艺品市场流行的款式和色泽变化，及时创新，设计、生产出藤铁类、塑编类工艺品，迅速占领欧美市场。"建筑工地上普遍的铁线、钢筋经过除锈、电焊等程序，做成各种东西的支架。之后，融入传统竹藤技艺，就形成藤铁艺术。"

过去，安溪县把该县第二大产业称作"竹藤工艺"，如今，这个产业被改称做"藤铁工艺"。由"竹藤"到"藤铁"，虽是一字之差，却见证了该产业调整生产结构，不断发展壮大的过程。

此外，安溪县还在华侨职校建立工艺品教育基地，设立竹藤编技艺非遗传习所和安溪县家居工艺研发中心，开设家居工艺设计专业，并招收两个教学班，陈清河等业内名人被聘请为老师，亲自传授技艺。学生毕业之后，由学校推荐或县工艺企业直接引进就业。

มณฑลอานซีเป็น "บ้านเกิดของงานฝีมือหวายและเหล็กในประเทศจีน" ที่ได้รับรางวัลจากกระทรวงเกษตร และเป็นฐานการผลิตและส่งออกงานฝีมือหวายและเหล็กที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ในเวลาเดียวกัน Anxi ได้รับรางวัล "บ้านเกิดของหวายและงานฝีมือเหล็กในประเทศจีน" จากกระทรวงเกษตรให้เป็นฐานส่งออกงานฝีมือที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน ทักษะการทอไม้ไผ่และหวายของ Anxi Shangqing Township มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ อุตสาหกรรมหวาย Anxi และเหล็กสมัยใหม่เริ่มใช้ความแข็งแกร่งเมื่อหลายสิบปีก่อนและตอนนี้ได้กลายเป็นอุตสาหกรรมหลักที่มีลักษณะเฉพาะตัวที่สองใน Anxi County หลังจาก อุตสาหกรรมชา "งานหัตถศิลป์ไม้ไผ่และหวาย" อุตสาหกรรมนี้เปลี่ยนชื่อเป็น "งานหัตถศิลป์เหล็กหวาย" แม้ว่าจะมีคำที่แตกต่างจาก "หวายไม้ไผ่" เป็น "เหล็กหวาย" ในเมือง Shangqing แต่ก็ได้เห็นการปฏิบัติตามตลาดของ Anxi County และในเวลาที่เหมาะสม การปรับโครงสร้างการผลิตของอุตสาหกรรมกระตุ้นหลังจาก 30 ปีขึ้น ๆ ลง ๆ อุตสาหกรรมได้เติบโตและพัฒนาอย่างต่อเนื่องในปัจจุบันมณฑลได้กลายเป็นฐานการผลิตและส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของประเทศสำหรับงานฝีมือหวายและเหล็ก มีมากกว่า 300 ผู้ประกอบการงานหวายและงานเหล็กที่มีมูลค่าการส่งออกมากกว่า 1 พันล้านหยวนต่อปี จำหน่ายในกว่า 40 ประเทศและภูมิภาค เช่น ยุโรป อเมริกา และตะวันออกกลาง ในปี 2551 ได้รับรางวัล "บ้านเกิดของหวาย" และงานเหล็กในประเทศจีน" โดยกระทรวงเกษตร

ตามคำกล่าวของ Chen Qinghe ผู้สืบทอดทักษะการทอไม้ไผ่และหวายที่ไม่ใช่พันธุกรรมของจังหวัด และปรมาจารย์ด้านศิลปะและงานฝีมือในฉวนโจว อันซีมีประวัติศาสตร์อันยาวนานในด้านทักษะการทอไม้ไผ่และหวาย ซึ่งบันทึกไว้ใน "มณฑลอานซีเมื่อเริ่มต้นทั้งห้า ราชวงศ์" และ "ฉวนโจว ฝูจือ" คนทั่วไปเริ่มใช้ผลิตภัณฑ์จากไม้ไผ่ เช่น "ตะกร้า" และ "ชาอบ" เป็นเวลาหลายพันปีแล้วที่เครื่องมือทำฟาร์ม ชุดน้ำชา และเครื่องใช้ประจำวันเป็นของที่สานจากไม้ไผ่และหวาย ซึ่งพบเห็นได้ทั่วไป เช่น ห่วงแถบ ตะแกรง กรง รั้ว หมวก เสื่อ ผ้าม่าน โต๊ะและเก้าอี้ จาน ตะกร้า กล่อง ถัง ,เรือกลไฟ,มีโคมไฟมากกว่า 40 แบบใน 14 หมวดหมู่

"ชาอู่หลงอันซีมีการทอด้วยไม้ไผ่และหวาย การ์ดชาสำหรับเก็บชา ตะแกรงแบนสำหรับชาสมุนไพร ตะแกรงและโถชาเขียว กรงสำหรับอบชา ฯลฯ ได้รับการทอด้วยไม้ไผ่และหวายสำหรับ พันปี" เฉิน ชิงเหอกล่าว "วัตถุดิบที่ใช้ในเวลานั้นส่วนใหญ่เป็นไม้ไผ่" แถบไม้ไผ่ค่อนข้างเปราะและทอยาก

วิธีการใช้ไม้ไผ่สานเครื่องใช้ในครัว?ผู้สืบทอดทักษะการทอไม้ไผ่และหวายของจังหวัดและศิลปหัตถกรรมจังหวัดที่มีชื่อเสียง Huang Lianfu กล่าวว่าไม้ไผ่จะต้องตัดเป็นผ้าไหมไม้ไผ่ก่อนแล้วจึงทอตามรูปร่างที่ต้องการ "การสานด้วยไม้ไผ่เป็นเรื่องยากมาก คนส่วนใหญ่ต้องใช้เวลาสามถึงห้าปีในการเรียนรู้เทคนิคนี้"

ไม้ไผ่วัสดุหลักถูกแทนที่ด้วยหวาย

แม้ว่าทักษะการทอไม้ไผ่และหวายของ Anxi จะมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน แต่รูปแบบตัวอ่อนที่แท้จริงของไม้ไผ่และงานฝีมือหวายสมัยใหม่ยังไม่ปรากฏจนกระทั่งปี 1971 และ Chen Qinghe เป็นหนึ่งในบุคคลที่มีชื่อเสียง ในปีพ.ศ. 2514 เขาได้นำเยาวชน 5 คนก่อตั้งโรงงานทอผ้าไม้ไผ่ของมณฑลอานซี Shangqing ในโรงงานเครื่องจักรฟาร์มชุมชนอันซีชางชิง โดยใช้ไม้ไผ่ที่ผลิตในท้องถิ่น หวายภูเขา หัวใจ awn และวัตถุดิบอื่นๆ เพื่อผลิตกระดองกระติกน้ำร้อน ตะกร้าชา และงานหัตถกรรมอื่นๆ ซึ่งขายให้กับมณฑลนี้และบริเวณโดยรอบเช่น Nan'an และ Quanzhou ในปี พ.ศ. 2515 ที่นิทรรศการศิลปะและหัตถศิลป์แห่งชาติครั้งที่ 2 เฉิน ชิงเหอ ได้ส่งงานไม้ไผ่และหวายจำนวน 8 ชิ้น รวมทั้งแจกัน กระเช้าดอกไม้ จานผลไม้ และโถสับปะรดเข้าร่วมการประเมิน โดยในจำนวนนี้ งานโถสับปะรดได้รับการคัดเลือกให้เป็นผลงานขนาดใหญ่ -ขนาดอัลบั้มศิลปะและหัตถศิลป์จีน "ในประเทศมีเพียง 3 ชิ้น คัดเลือกงานสานไม้ไผ่ชิ้นหนึ่งซึ่งเป็นเกียรติสูงสุดในขณะนั้น"

ในปี 1984 Chen Qinghe ได้รับการสนับสนุนจาก Zeng Xingru และก่อตั้งบริษัทร่วมทุนแห่งแรกของมณฑล - Anxing Rattanware Co., Ltd. ใน Anxi County บริษัท Anxing ได้จัดตั้งจุดประมวลผลหลายแห่งใน 80% ของเมืองในเคาน์ตี ในเวลาเพียงไม่กี่ปี ไซต์แปรรูปเหล่านี้ได้พัฒนาเป็นโรงงานแปรรูปในระดับหนึ่ง และโรงงานแปรรูปได้แจกจ่ายงานการผลิตและการแปรรูปให้แต่ละครัวเรือน หลังจากการผลิตและการแปรรูปโดยเกษตรกร ผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายจะถูกส่งออกโดยบริษัทที่มีสิทธินำเข้าและส่งออกด้วยตนเอง เช่น บริษัท Anxing เพื่อทำกำไร

แต่ละหมู่บ้านใน Anxi มีคนจำนวนมากที่มีอิทธิพลค่อนข้างมากในพื้นที่ บริษัท จัดสรรหวายและวัสดุอื่น ๆ ให้กับพวกเขาจากนั้นพวกเขาก็จัดระเบียบผู้หญิงในหมู่บ้านเพื่อสานงานฝีมือหวาย “เฉิน ชิงเหอกล่าวว่า ในช่วงทศวรรษ 1980 หากคุณไปเยี่ยมบ้านของชาวบ้านอันซี คุณมักจะเห็นผู้หญิงยุ่งอยู่กับงานสานจากไม้ไผ่และหวาย

การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในช่วงนี้คือการเปลี่ยนวัสดุจากไม้ไผ่เป็นหลักเป็นหวายเป็นหลัก เสริมด้วยไม้ไผ่ “หวงเหลียนฟู่กล่าวว่าทั้งงานหัตถกรรมจากไม้ไผ่และหวายต้องทอด้วยมือ แต่หวายมีความเหนียวมากกว่าและไม่แตกหักง่าย การผสมผสานระหว่างไม้ไผ่และหวายสามารถสานรูปทรงที่สวยงามและสมบูรณ์ยิ่งขึ้นได้” ผลิตภัณฑ์หวายมีอายุการใช้งานยาวนานขึ้นและ ปั้นได้ดีกว่าและทักษะนั้นง่ายกว่า คนงานหญิงทั่วไปสามารถเชี่ยวชาญทักษะการถักไหมพรมได้ตราบเท่าที่พวกเขาฝึกฝนมากขึ้นหลังจากการสังเกต "

ก้าวกระโดดจากไม้ไผ่ หวาย สู่ เหล็กหวาย

ในปี 1990 งานฝีมือจากไม้ไผ่และหวายได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปยังมณฑล Anxi ทั้งหมด ณ สิ้นปี 1998 มณฑลมีสถานประกอบการแปรรูปไม้ไผ่และหวายมากกว่า 270 แห่ง องค์กรหลักมากกว่า 30 แห่งที่มีมูลค่าการส่งออกมากกว่า 10 ล้านครั้งต่อปี หยวนและมูลค่าการส่งออกประจำปีเกือบ 1 พันล้านหยวน มากกว่า 100,000 คนที่เกี่ยวข้องในอุตสาหกรรม "ดาวรุ่งพุ่งแรงเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นลูกศิษย์และหลานของฉัน" เฉิน ชิงเหอ ซึ่งตอนนี้เกษียณจากบริษัทแล้ว กล่าวว่า เฉิน หมิงฮุ่ย และหวง เหลียนฟู่ เป็นสองคนที่ดีมาก เป็นที่เข้าใจว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นทายาทที่ไม่ใช่ทางพันธุกรรมของจังหวัดของโครงการ

Chen Minghui ยังเป็นประธานของ Yingfa Furniture Decoration Co., Ltd. ซึ่งเป็นองค์กรชั้นนำด้านงานหวาย Anxi และงานเหล็ก Chen Minghui ได้รับเลือกให้เป็นประธานของ Anxi rattan and iron crafts trade union เขายังเป็นผู้เชี่ยวชาญของ ศิลปะและงานฝีมือในฉวนโจว

ตามที่เขาพูดในปี 2541 เมื่อความวุ่นวายทางการเงินในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ปะทุขึ้นการส่งออกหัตถกรรมในประเทศเป็นเรื่องยากมาก บริษัท หัตถกรรมไม้ไผ่และหวาย Anxi ได้ย้ายตลาดไปยังยุโรปและสหรัฐอเมริกาทันทีตามรูปแบบที่เป็นที่นิยมและการเปลี่ยนสี ในตลาดหัตถกรรมยุโรปและอเมริกาพวกเขาสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ในเวลา ออกแบบและผลิตผลิตภัณฑ์หวายและเหล็ก , หัตถกรรมจักสานพลาสติกเข้ายึดตลาดยุโรปและอเมริกาอย่างรวดเร็ว "ลวดเหล็กทั่วไปและแท่งเหล็กในไซต์ก่อสร้างได้รับการกำจัดสนิม การเชื่อมด้วยไฟฟ้า และขั้นตอนอื่นๆ เพื่อทำโครงยึดสำหรับสิ่งต่างๆ หลังจากนั้น พวกเขาก็นำเทคนิคไม้ไผ่และหวายแบบดั้งเดิมมารวมกันเพื่อสร้างศิลปะหวายและเหล็ก"

ในอดีต เขต Anxi เรียกอุตสาหกรรมที่ใหญ่เป็นอันดับสองของมณฑลว่า "งานไม้ไผ่และหวาย" วันนี้อุตสาหกรรมนี้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น "งานหวายและเหล็ก" จาก "หวายไม้ไผ่" สู่ "หวายเหล็ก" แม้ว่าจะเป็นคำที่ต่างกัน แต่ก็ได้เห็นกระบวนการปรับโครงสร้างการผลิตของอุตสาหกรรม ตลอดจนการพัฒนาและการเติบโตอย่างต่อเนื่อง

นอกจากนี้ มณฑลอานซียังได้ก่อตั้งฐานการศึกษางานฝีมือในโรงเรียนอาชีวศึกษาฮัวเฉียว ก่อตั้งศูนย์ฝึกอบรมเทคนิคการทอผ้าจากไม้ไผ่และหวาย และศูนย์วิจัยและพัฒนางานฝีมือตกแต่งบ้านของมณฑลอานซี เปิดสาขาการออกแบบงานฝีมือในบ้าน และรับครูสองสอน ชั้นเรียน Chen Qinghe และคนดังในอุตสาหกรรมอื่น ๆ ได้รับการว่าจ้างให้เป็นครูสอนทักษะเป็นการส่วนตัว หลังจากสำเร็จการศึกษา นักเรียนจะได้รับการแนะนำจากโรงเรียนหรือแนะนำโดยตรงจากองค์กรหัตถกรรมของมณฑล