缓解节后综合征，泡一杯茶安溪铁观音

大年初七，春节已经过半，返程高峰也悄然而至，回乡过年的人陆续启程，回到工作岗位开始新一年的奋斗。假期结束，大家感觉如何？是意犹未尽，还是倦怠不堪？小编觉得，整个假期走东串西大拜年，其实真的很忙很累，但一想到假期就要结束了，心里又有千万个不舍。

为了能更好适应工作的节奏，缓解“节后综合征”，建议大家在启程之前，好好静下心来调整一下，安安静静窝在家里，给自己泡上一杯铁观音茶，享受惬意的慢时光。

一花一世界，一叶一菩提。花香能带给观者独特的感官享受，茶香亦是如此，一盏香茗往往就能将饮者带入宁静、淡薄的世界之中。

品茶，更多时候品的是那一份滋味，在甘醇与苦涩之中，回望逝去的岁月，感受人生的滋味。平淡的生活中有很多值得细细品味的过往，只有内心平静才能体会到人生万般滋味，而茶无疑是平静的催化剂。

忙碌奔波的生活，总有人忙里偷闲，享受浮世繁华之外的一份清闲和平静。于是在烟雨朦胧的早晨，慵懒地捧起一杯茶独坐一隅，听稀稀落落的雨声，看来往熙嚷的人群。又或是在阳光明媚的午后，静坐窗前，细品一杯自己最爱的香茗，在袅袅茶烟中感受是时光静好。

茶是特别的，不同于咖啡，也不同于酒。喝咖啡消磨的是时间，喝酒打发的是无奈，而喝茶却是一种追忆。时光易将人抛，品茶既是感怀。

坐对当窗木，看移三面阴，这是多么美好的时光。一个人可以静观光阴一寸寸移动、消失，可以细数一片一叶在水中浮沉。沉下心来喝茶的时候，时间会消失，不分忙碌与闲暇，没有人前人后，有的，只是一颗事茶之心。

一杯茶是茶与水的邂逅交融，水稀释了茶的苦涩，茶让水不再平淡。在飘渺的茶气中成就了万籁寂灭、心物两忘、超然独立的心境。在暖阳微醺的午后，越过数枝寒梅，越过袅袅沉香，越过美人裙裾，煮茶的程序正在清幽雅苑徐徐展开，生活与书写，难道不是延续至今的追求吗？

在烟雨朦胧的早晨，在一杯茶里听见自己的心声。在阳光灿烂的午后，在一杯茶里邂逅遥远的自己。在夜深人静的晚上，在一杯茶里憧憬美好的未来。

任何时刻，只要一茶在手，都可在袅袅云烟中静思世事，在泠泠茶音中感悟人生，偷得浮生半日闲。

ในวันที่ 7 ของวันตรุษจีน เทศกาลฤดูใบไม้ผลิได้ผ่านไปแล้วครึ่งทาง และจุดสูงสุดของการเดินทางกลับก็มาถึงอย่างเงียบ ๆ ผู้คนที่กลับบ้านเกิดในช่วงปีใหม่ต่างออกเดินทางกันกลับไปทำงานที่ เริ่มการต่อสู้ปีใหม่ คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อสิ้นสุดวันหยุด? มันยังไม่เสร็จหรือมันอ่อนแรง? บรรณาธิการรู้สึกว่าวันหยุดทั้งหมดยุ่งและเหนื่อยมาก แต่เมื่อฉันคิดว่าวันหยุดใกล้จะสิ้นสุด ฉันรู้สึกไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้อีกครั้ง

เพื่อปรับให้เข้ากับจังหวะการทำงานและบรรเทา "กลุ่มอาการหลังวันหยุด" ได้ดีขึ้น ขอแนะนำให้ทุกคนสงบสติอารมณ์และปรับตัวก่อนออกเดินทาง อยู่บ้านเงียบๆ จิบชาให้ตัวเอง และดื่มด่ำกับความสุขช้าๆ เวลา.

หนึ่งดอก หนึ่งโลก หนึ่งใบ หนึ่งโพธิ์ กลิ่นหอมของดอกไม้ทำให้ผู้ชมได้รับประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสที่ไม่เหมือนใคร และกลิ่นหอมของชา ก็เช่นกัน ชาหอมๆ สักถ้วยมักจะนำผู้ดื่มเข้าสู่โลกที่สงบสุขและไม่แยแส

ชิมชาบ่อยๆ ชิมรสนั้น ท่ามกลางความหวานและความขมขื่น มองย้อนไปเมื่อหลายปีผ่านไป สัมผัสได้ถึงรสแห่งชีวิต มีอดีตมากมายที่ควรค่าแก่การลิ้มลองในชีวิตธรรมดา ๆ มีเพียงความสงบภายในเท่านั้นที่คุณจะรับรู้รสชาติของชีวิต และชาเป็นตัวเร่งให้เกิดสันติอย่างไม่ต้องสงสัย

ในชีวิตที่วุ่นวายมักจะมีคนที่ไม่ว่างและเพลิดเพลินกับการพักผ่อนและความสงบสุขภายนอกความเจริญรุ่งเรืองของโลก ดังนั้นในเช้าที่หมอกหนาและฝนตก ถือถ้วยชาอย่างเกียจคร้านและนั่งอยู่คนเดียวตรงมุมห้อง ฟังเสียงฝนโปรยปราย ดูเหมือนฝูงชนกำลังกรีดร้อง หรือในยามบ่ายที่มีแดดจ้า ให้นั่งเงียบๆ ริมหน้าต่าง จิบชาที่คุณโปรดปราน และรู้สึกว่าเวลาเงียบสงบในควันชาที่ม้วนตัวอยู่

ชามีความพิเศษแตกต่างจากกาแฟและแตกต่างจากไวน์ การดื่มกาแฟเป็นการใช้เวลา การดื่มเป็นสิ่งที่ช่วยไม่ได้ แต่การดื่มชาเป็นการรำลึก เวลาเป็นเรื่องง่ายที่จะโยนผู้คนทิ้งไป และการชิมชาก็เป็นสิ่งที่น่าจดจำ

เป็นเวลาที่ยอดเยี่ยมที่จะได้นั่งตรงริมหน้าต่างและดูมืดครึ้มทั้งสามด้าน สามารถมองเห็นเงาที่เคลื่อนตัวและหายไปทีละนิ้วอย่างเงียบ ๆ และสามารถนับใบไม้ที่ลอยและจมอยู่ในน้ำได้ เมื่อคุณจมดิ่งลงไปในการดื่มชา เวลาจะหายไป โดยไม่คำนึงถึงความยุ่งวุ่นวายและการพักผ่อน ไม่มีรุ่นก่อนๆ และบางส่วนเป็นเพียงหัวใจของชา

ชาหนึ่งถ้วยคือการเผชิญหน้าระหว่างชากับน้ำ น้ำจะเจือจางความขมของชา และชาจะทำให้น้ำไม่ธรรมดาอีกต่อไป ในบรรยากาศของชาที่มีหมอกหนา สภาวะของจิตใจของวันไหลกำลังจะตาย ลืมทั้งจิตใจและสสาร และหลุดพ้นและเป็นอิสระได้สำเร็จ ท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่นในยามบ่าย ผ่านกิ่งก้านของต้นพลัมฤดูหนาว เหนือกำยาน และกระโปรงของสาวงาม กระบวนการชงชาค่อยๆ คลี่คลายใน Qingyou Yayuan ไม่ใช่ชีวิตและการเขียนการแสวงหาที่ยังคงดำเนินต่อไป ถึงวันนี้?

ในตอนเช้าที่มีหมอกและฝนตก ฉันได้ยินเสียงของตัวเองในถ้วยชา ในช่วงบ่ายที่มีแดด ฉันพบตัวเองที่อยู่ห่างไกลในถ้วยชา ในค่ำคืนอันเงียบสงบ ปรารถนาอนาคตที่สดใสในชาสักถ้วย

ตราบใดที่คุณมีถ้วยชาอยู่ในมือ คุณก็สามารถนั่งสมาธิกับเรื่องราวของโลกในเมฆควัน รู้สึกถึงชีวิตในเสียงชาหลิงหลิง และขโมยชีวิตของคุณไปเป็นเวลานาน

On the seventh day of the Lunar New Year, the Spring Festival has passed halfway, and the peak of the return journey has quietly arrived. People who have returned to their hometowns for the New Year have set off one after another, returning to work to start the new year's struggle. How do you feel at the end of the holiday? Is it still unfinished, or is it languid? The editor feels that the whole holiday is really busy and tiring, but when I think that the holiday is about to end, I feel unwilling to give up again.

In order to better adapt to the rhythm of work and alleviate the "post-holiday syndrome", it is recommended that you calm down and adjust before setting off, quietly stay at home, make yourself a cup of tea, and enjoy a pleasant slow time.

One flower one world, one leaf one bodhi. The fragrance of flowers can bring viewers a unique sensory enjoyment, and so is the fragrance of tea. A cup of fragrant tea can often bring the drinker into a peaceful and indifferent world.

Tasting tea, more often than not, taste that taste. Amidst the sweetness and bitterness, looking back at the passing years and feeling the taste of life. There are many pasts that are worth savoring in the ordinary life. Only with inner peace can you realize the taste of life, and tea is undoubtedly a catalyst for peace.

In the busy life, there are always people who are busy and enjoy a leisure and peace outside of the prosperity of the world. So in the misty and rainy morning, lazily holding a cup of tea and sitting alone in the corner, listening to the sparse rain, it looks like the crowd is screaming. Or in the sunny afternoon, sit quietly in front of the window, sip a cup of your favorite tea, and feel that time is quiet in the tea and smoke.

Tea is special, different from coffee and different from wine. Drinking coffee is time spent, drinking is helpless, but drinking tea is a kind of remembrance. Time is easy to throw people away, and tasting tea is a memorable one.

It’s a wonderful time to sit right as a window pane and look overcast on three sides. One can quietly watch the shadows move and disappear inch by inch, and can count the leaves floating and sinking in the water. When you sink your heart to drink tea, time will disappear, regardless of busyness and leisure, there are no predecessors, and some are just the heart of tea.

A cup of tea is the encounter between tea and water. The water dilutes the bitterness of the tea, and the tea makes the water no longer plain. In the misty tea atmosphere, the state of mind of Wan Lai dying, forgetting both mind and matter, and detached and independent has been achieved. In the warm sun in the afternoon, past a few branches of winter plums, over the curling incense, and over the beauties' skirts, the process of making tea is slowly unfolding in Qingyou Yayuan. Isn't life and writing a pursuit that continues to this day?

In the misty and rainy morning, I heard my own voice in a cup of tea. In a sunny afternoon, I met my distant self in a cup of tea. In the quiet night, longing for a bright future in a cup of tea.

At any time, as long as you have a cup of tea in your hand, you can meditate on world affairs in the smoky clouds, and feel life in the sound of Ling Ling tea, stealing a half-day leisurely life.