一盏清香型铁观音度流年

万籁阒寂的夜晚，独坐书房，在橘黄色的灯光下，一手捧书，一手端茶，感觉自己是这个世界上最闲适的人，所有俗世红尘的纷纷扰扰在这一刻与我全不相干。

铁观音茶水氤氲的热气冒上来，像书中缱绻的诗意：“更深夜色半人家，北斗阑干南斗斜。今夜偏知春气暖，虫声新透绿窗纱。”时已入夏，自然说不上春气暖，但是屋后的鸟鸣虫唱和田间的十里蛙声此起彼伏，让人施施然有种超凡脱俗的感觉。

茶香缭绕，带着一种难以言说的恬然，庸俗如我，亦觉分外清爽，顷刻间整个人都变得高雅起来。一撮叶，仿佛一世春秋，浮沉在沸水间，一眼就看透了人生。

前人有几句诗，道是：“琴棋书画诗酒花，当年件件不离它，而今七字都变更，柴米油盐酱醋茶。”从琴棋书画到柴米油盐，看似由雅入俗，实则不然，且不闻古人语“大俗即大雅”，想来，当繁华落尽，我们终将归于平淡。

在外国人的眼里，茶和中国是同义词。历史上，许多次的文化交流都是以茶和瓷器为媒介，丝绸之路也好，郑和下西洋也好，均是如此。

梁实秋曾经说过：“凡是有中国人的地方就有茶。人无贵贱，谁都有分，上焉者细啜名种，下焉者牛饮茶汤，甚至路边埂畔还有人奉茶。”有的人喝茶为品，有的人喝茶为饮。我觉得两者并无贵贱之分。在我们这里，多管喝茶叫吃茶。但凡有客人来，先请坐下，“茶吃一杯”。闲人吃茶，与赵州禅师的“吃茶去”没什么关系。但乡民爱茶之深，简直可以用“（茶）杯不离手”来形容。如果你在某个旅游景点看到一群人不论老幼都手捧一个茶杯，不必讶异，他们或许来自吾乡。

当然，不独乡民如此，茶之为物，儒释道的人都喜欢。和尚讲禅，道士悟道，读书人爱风雅，沾了茶，便沾了这许多意味。若将茶字拆解开来，便是一草一人一木，且人在草木间，这或是茶香自然清新的由来。一些喜欢附庸风雅的人，对茶艺和茶道格外感兴趣。然而，风雅在人，不在手艺。我喝过茶室里的茶，也喝过自制的茶，其实并未有许多不同。所以，有好茶，只管老老实实地吃上一杯，那些面子上的东西都不必理会。

很多人觉得，吃茶只是喝茶的“乡下口音”，殊不知茶真是可以吃的。茶叶初入口微微有涩意，待细细咀嚼过后，唇齿留香，别有味道。

吃茶在婚俗上还有另一番意思。陆游《老学庵笔记》中记载：“辰、沅、靖各州之蛮，男女未嫁娶时，相聚踏唱，歌曰：小娘子，叶底花，无事出来吃盏茶。”《红楼梦》中凤姐也曾对黛玉开玩笑：“你既吃了我们家的茶，怎么不给我们家作媳妇。”想来，此处的吃茶当有许婚的意思。在江浙的很多农村，“媳妇茶”、“摆茶果”的习俗至今仍存。

旧时，民间还有卖茶的行当。蒲松龄为写《聊斋志异》，亦曾在路边摆一个茶摊，茶水免费供应，只求路人讲一个故事。一个故事换一杯茶，这也算是一种别样的风雅。

Wan Lai’s lonely night, sitting alone in the study, under the orange light, holding a book in one hand, and tea in the other, I feel like the most leisurely person in the world, and all the disturbances of the world have nothing to do with me at this moment. .

The steam of tea rose up, like the poetic meaning of the book: "It's more late at night, and the Beidou langan Nandouxian. Tonight I know that the spring is warm, and the sound of insects is fresh through the green window screen." It is summer, and naturally it cannot be said that the spring is warm. , But the singing of birds and insects behind the house and the sound of ten miles of frogs in the field one after another, let Shi Shiran have a kind of otherworldly feeling.

The fragrance of tea lingers, with a kind of unspeakable tranquility, vulgar like me, and I feel very refreshing, and the whole person becomes elegant in an instant. A handful of leaves, like a lifetime of spring and autumn, floating in the boiling water, you can see through life at a glance.

There are a few poems from the predecessors, saying: "Qinqi, calligraphy and painting, poems, hops, every piece did not leave it in the past, but now the seven characters have changed, firewood, rice, oil, salt, sauce and vinegar tea." Otherwise, regardless of the old saying "big vulgarity is elegant", when the prosperity is gone, we will eventually become ordinary.

In the eyes of foreigners, tea and China are synonymous. In history, many cultural exchanges have used tea and porcelain as the medium, whether it is the Silk Road or Zheng He's voyages to the West.

Liang Shiqiu once said: “There is tea wherever there are Chinese people. There is no respect for people, everyone is divided. Those who go to the top sip the famous species, those who go to the bottom to drink tea soup, and there are even people who serve tea by the side of the road.” Some people drink tea for tasting, and some drink tea for drinking. I think there is no distinction between the two. In our place, drinking tea is called eating tea. Whenever guests come, please sit down and "have a cup of tea". The idler eating tea has nothing to do with Zen Master Zhaozhou’s "going to eat tea". But the villagers love tea so deeply, it can be described as "(tea) cup does not leave your hand". If you see a group of people holding a teacup at a tourist attraction, whether young or old, don’t be surprised, they may come from my hometown.

Of course, not only the villagers, tea is a thing, Confucianism, Buddhism and Taoism people like it. The monk teaches Zen, the Taoist enlightens the Tao, and the scholars love elegance. When they drink tea, they have many meanings. If the word for tea is disassembled, there will be one grass, one person and one tree, and people are among the grass and trees. This is the origin of the natural and refreshing fragrance of tea. Some people who like arty are particularly interested in tea art and tea ceremony. However, elegance lies in people, not in craftsmanship. I have drunk the tea in the tea room, and also drank the homemade tea. Actually, there is not much difference. Therefore, if there is a good tea, just eat a cup honestly, and don't pay attention to the things on the face.

Many people think that eating tea is just the "country accent" of drinking tea, but they don't know that tea is really edible. The tea leaves are slightly astringent at the beginning, and after chewing carefully, the lips and teeth will leave a fragrant fragrance and a special taste.

Eating tea has another meaning in marriage customs. Lu You’s "Notes from Lao Xue'an" records: "The barbarians in Chen, Yuan, and Jing states, when men and women are not married, they gather together to sing, and the song says: Little lady, leaf bottom flowers, come out to eat tea without problems." "Dream of Red Mansions" "Sister Zhongfeng also joked to Daiyu: "Why don't you give us our family's tea after you have eaten our family's tea." When I want to come, the tea here should have the meaning of marriage. In many rural areas of Jiangsu and Zhejiang, the custom of "daughter-in-law tea" and "putting tea fruit" still exists today.

In the old days, the folks still sold tea. To write "Strange Tales from a Lonely Studio", Pu Songling also set up a tea stall on the side of the road. Tea was provided for free, and only asked passers-by to tell a story. A story is exchanged for a cup of tea, which can be regarded as a different kind of elegance.

คืนเหงาๆ ของวันไหล นั่งเรียนคนเดียว ใต้แสงสีส้ม ถือหนังสือในมือข้างหนึ่ง อีกมือจิบชา ฉันรู้สึกเหมือนเป็นคนที่สบายๆ ที่สุดในโลก และความวุ่นวายทั้งหมดของโลกก็ไม่มีอะไรให้ ทำกับฉันในเวลานี้. .

ไอน้ำของชาเพิ่มขึ้น เช่นเดียวกับความหมายในบทกวีของหนังสือ: "มันดึกกว่าและ Beidou langan Nandouxian คืนนี้ฉันรู้ว่าฤดูใบไม้ผลิอบอุ่นและเสียงของแมลงก็สดผ่านม่านหน้าต่างสีเขียว " มันเป็นฤดูร้อน และโดยธรรมชาติแล้วจะพูดไม่ได้ว่าฤดูใบไม้ผลิอบอุ่น แต่เสียงนกและแมลงหลังบ้านและเสียงกบนับสิบไมล์ในทุ่งกัน ให้ชิ ชีราน มี ความรู้สึกนอกโลก

กลิ่นหอมของชายังคงอยู่ด้วยความสงบที่ไม่อาจบรรยายได้ หยาบคายเหมือนฉัน และฉันรู้สึกสดชื่นมาก และทุกคนก็ดูสง่างามในทันที ใบไม้จำนวนหนึ่ง เช่น ใบไม้ผลิและใบไม้ร่วงที่ลอยอยู่ในน้ำเดือด คุณสามารถมองผ่านชีวิตได้เพียงชั่วพริบตา

มีบทกวีบางบทจากรุ่นก่อนว่า “ฉินฉี การประดิษฐ์ตัวอักษรและภาพวาด บทกวี ฮ็อพ ทุกชิ้นไม่ได้ทิ้งมันไว้ในอดีต แต่ตอนนี้ อักขระทั้งเจ็ดเปลี่ยนไป ฟืน ข้าว น้ำมัน เกลือ ซอส และ ชาน้ำส้มสายชู" ไม่อย่างนั้นคำโบราณว่า "คำหยาบคาย ยิ่งใหญ่ สง่างาม" โบราณว่าอย่างไร เมื่อความเจริญหมดไป เราก็จะกลายเป็นคนธรรมดาในที่สุด

ในสายตาของชาวต่างชาติ ชาและจีนมีความหมายเหมือนกัน ในประวัติศาสตร์ การแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมมากมายได้ใช้ชาและเครื่องเคลือบดินเผาเป็นสื่อกลาง ไม่ว่าจะเป็นเส้นทางสายไหมหรือการเดินทางของเจิ้งเหอไปทางทิศตะวันตก

เหลียง ซื่อชิว เคยกล่าวไว้ว่า “ที่ไหนก็ตามที่มีคนจีน ที่นั่นมีชา ไม่มีการเคารพผู้คน ทุกคนแตกแยก พวกที่ขึ้นไปบนสุดก็จิบชาที่มีชื่อเสียง พวกที่ลงสู่ก้นบึ้งเพื่อดื่มซุปชาและที่นั่น แม้แต่คนที่เสิร์ฟชาข้างถนน” บางคนดื่มชาเพื่อชิมและบางคนดื่มชาเพื่อดื่ม ฉันคิดว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างคนทั้งสอง ในบ้านเรา การดื่มชาเรียกว่ากินชา เมื่อใดก็ตามที่แขกมาโปรดนั่งลงและ "ดื่มชาสักถ้วย" คนเกียจคร้านกินชาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการ "ไปกินชา" ของอาจารย์เซ็นจ้าวโจว แต่ชาวบ้านรักชามากจนสามารถอธิบายได้ว่า "(ชา) ถ้วยไม่ทิ้งมือ" หากคุณเห็นกลุ่มคนถือถ้วยชาตามสถานที่ท่องเที่ยว ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ไม่ต้องแปลกใจ พวกเขาอาจมาจากบ้านเกิดของฉัน

แน่นอน ไม่ใช่แค่ชาวบ้านเท่านั้น ชาคือสิ่ง ลัทธิขงจื๊อ พุทธศาสนา และลัทธิเต๋า คนชอบมัน พระสอนเซน เต๋าสอนเต๋า ปราชญ์ชอบความสง่างาม ดื่มชา มีความหมายมากมาย ถ้าแยกคำว่าชาออกก็จะมีหญ้าหนึ่งต้น หนึ่งคน และหนึ่งต้น และผู้คนก็อยู่ท่ามกลางหญ้าและต้นไม้ อันเป็นที่มาของกลิ่นหอมของชาที่เป็นธรรมชาติและสดชื่น บางคนที่ชอบศิลปะอาร์ตี้มักสนใจศิลปะการชงชาและพิธีชงชาเป็นพิเศษ อย่างไรก็ตาม ความสง่างามอยู่ที่คน ไม่ใช่ฝีมือ ฉันดื่มชาในห้องชาและดื่มชาโฮมเมดด้วย จริงๆ แล้ว มีความแตกต่างไม่มาก ดังนั้นหากมีชาดีๆ สักแก้ว ให้กินอย่างตรงไปตรงมา และอย่าไปใส่ใจกับสิ่งที่อยู่บนใบหน้า

หลายคนคิดว่าการกินชาเป็นเพียง "สำเนียงพื้นบ้าน" ของการดื่มชา แต่พวกเขาไม่รู้ว่าชากินได้จริงๆ ใบชาจะฝาดเล็กน้อยในตอนเริ่มต้น แต่หลังจากเคี้ยวอย่างระมัดระวัง ริมฝีปากและฟันจะยังคงมีกลิ่นหอมและมีรสชาติพิเศษ

การกินชามีความหมายอื่นในประเพณีการแต่งงาน บันทึก "Notes from Lao Xue'an" ของ Lu You: "พวกป่าเถื่อนในรัฐ Chen, Yuan และ Jing เมื่อชายหญิงไม่ได้แต่งงานกันพวกเขารวมตัวกันเพื่อร้องเพลงและเพลงพูดว่า: สาวน้อยดอกด้านล่างมา ออกไปกินชาโดยไม่ได้ตั้งใจ" "ความฝันของคฤหาสน์สีแดง" "ซิสเตอร์จงเฟิงก็พูดติดตลกกับไดยูด้วยว่า "ทำไมคุณไม่ให้ชาครอบครัวเราหลังจากที่กินชาของครอบครัวเราแล้ว" เวลาฉันอยากมาชา ที่นี่ควรจะมีความหมายของการแต่งงาน ในพื้นที่ชนบทหลายแห่งของมณฑลเจียงซูและเจ้อเจียง ประเพณี "ชาลูกสะใภ้" และ "การใส่ผลไม้ชา" ยังคงมีอยู่จนถึงทุกวันนี้

สมัยก่อนคนยังขายชาอยู่ ในการเขียนเรื่อง "Strange Tales from a Lonely Studio" ปู ซ่งหลิง ยังได้ตั้งแผงขายชาข้างถนน มีบริการชาฟรี และขอเฉพาะผู้ที่เดินผ่านไปมาเพื่อเล่าเรื่อง เรื่องราวถูกแลกเปลี่ยนเป็นชาสักถ้วยซึ่งถือได้ว่าเป็นความสง่างามที่แตกต่างออกไป