乌龙茶发源地 观音托梦魏荫种 乾隆赐名铁观音

安溪，居山近海，置县逾千年，境内巍巍戴云山绵延而至，与纵横交错的溪流河涧，形成云雾缭绕、雨水充沛、气候温润的微域气候。得益于这一奇特的生态环境，以及拥有千年茶史的丰厚积淀，还有像苏龙、魏荫、王士让等茶叶种制能手，乌龙茶铁观音在安溪县西坪镇横空出世。历经数代人努力，反复研究筛选，发明创制出乌龙茶“半发酵”制作技艺，培育了安溪铁观音这一茶中极品。

苏龙创艺乌龙茶

明成化年间（公元1465-1487年），在安溪县崇信里（今西坪镇）南山一带，住着一位退隐的游猎将军，名叫“苏龙”，因长年上山打猎采茶，被烈日晒得黝黑，乡亲们都亲切地称他“乌龙”（闽南语“苏龙”与“乌龙”谐音）。

有一天，苏龙背着茶箩和弓箭在后山采茶。过午时分，采完茶叶的苏龙忽见一只山獐，苏龙拔步紧追不放，被山獐引至石鼓坑，万金土坎，三斗子山洞，竹脚大邱田，最终捕获。扛回家中，天色已晚，将山獐绑在大门口石柱边。准备次日清晨，宰杀山獐，为老母亲治疗多年的头疼病。当晚，精疲力尽的苏龙，一觉到天蒙亮，将箩里的茶叶停放了一个晚上，第二天清晨，苏龙才动手炒茶，这时奇迹出现——茶叶已经萎软，捧在手心有股奇异的香味，炒制后更是香气扑鼻。冲泡品尝，往日的苦涩之味尽除，香气更足，味更甘醇。苏龙非常高兴，连忙邀请近邻好友前来品尝，大家连声称赞：“好茶！”苏龙若有所悟，赶紧去看绑在大门口的山獐，竟然不见了。

此后，苏龙便依照此法进行制作，经过一次又一次试验，终于明白茶青在篓筐中经过抖动，叶缘频繁撞击，才会形成红边，有了红边所制作的茶叶才能形成天然花果香味。由此，苏龙摸索出一整套“半发酵”制茶技艺，并传授给乡亲。苏龙去世以后，乡民为了纪念他的贡献，寄托对他的思念，就把依其法所制的茶都叫作“乌龙茶”，并在南山上苏龙居住的地方建了一座小庙宇，塑其像供奉，庙为“乌龙将军庙”。

之后，苏龙发明的乌龙茶制作技术，迅速向邻近产茶县及台湾地区传播。清光绪年间，安溪乌龙茶就已传播至邻近的永春、南安、长泰、漳平、华安等地和闽北建瓯、武夷山等地，以及广东、台湾等茶区。解放后，江西、浙江、安徽、湖南、湖北、广西、四川、云南等省（自治区）亦陆续引种。

观音托梦魏荫种

清雍正三年（1725年）前后，安溪崇信里南岩村邻村松林头（今西坪镇松岩村），有位制茶师傅，姓魏名荫，一生勤于种茶。他信奉观音，每日晨昏都要在观音佛座前点三炷香，敬奉三杯清茶，十分虔诚。一天夜里，魏荫做了个梦：自己荷锄出门，沿着林间小径来到一道山涧旁，周围古松耸立，水雾缭绕，一片迷蒙。恍惚间，他隐约看见水潭边石缝中长有一株茶树。正当他准备上前细看时，有个声音从上空飘来：“这是一棵茶树，念你虔诚，特赐予你。望你悉心培育，广为传播，造福人间。”魏荫好生奇怪，正欲探身采摘，忽传来一阵犬吠，把好梦扰醒。

次日清晨，魏荫循梦中途径寻觅，果然在观音仑“打石坑”小溪边的石隙间发现一株与众不同的茶树，只见其叶形椭圆，叶肉肥厚，嫩芽紫红，清翠欲滴，枝繁叶茂。魏荫将茶树压条繁殖，种在自家的茶田里细心栽培，依照苏龙制茶技艺采制成茶,凡饮过此茶者，均赞不绝口。由于该茶苗是魏荫发现栽培的，人们都称之为“魏荫种”。

此后，魏荫繁殖出一批批茶苗即铁观音茶苗，送给茶农们栽种。不久，“魏荫种”便在安溪各地安家落户，并世代相传，香飘四海。

乾隆赐名铁观音

“铁观音”的得名与清代桐城派创始人方苞颇有渊源。方苞初入国子监游学京城时，安溪名儒李光地已是朝中内阁大学士。看到方苞文章后，李光地惊叹方苞是“韩（愈）欧（阳修）复出，北宋后未有”之才。受茶乡影响，李光地颇喜欢饮茶，时常邀约方苞等人至府邸品赏家乡安溪乌龙茶。茶水泡开，常有一股兰花香弥漫室内，幽静绵长，韵味无限，丝丝缕缕刻在方苞的记忆深处。

乾隆六年（1741年）秋天的一个午后，方苞正伏案捧读《皇清文颖》，侍从呈报门外有位儒生求见，进来的便是李光地的同乡邑人王士让。王士让，康熙二十六年（1687年）生于安溪崇信里尧阳乡（今西坪镇南岩村），自幼苦读经书，却屡试不第。直到四年前，已届四十五岁才考中进士。此次依例奉召进京，前来拜谒方苞，并将随身携带的家乡茶叶赠送方苞。

方苞一见王士让拿出的茶叶便觉眼熟，知是昔日李光地府邸品赏过的安溪茶，但又与昔时所饮之茶略有不同。面前的茶叶更沉甸厚实，投入杯盏铿锵有声，尚未注水，已有轻微的香气溢于杯外。次日，方苞入朝觐见乾隆皇帝，举荐王士让，并把此茶献给皇帝。乾隆发现此茶绿叶赤边、条索密实，命人注水，一启杯盖，芳香扑鼻而来；轻饮一口，则齿颊留香，心醉神怡。心下大异，便传来王士让详询此茶来历。王士让细细讲述了“观音托梦”和安溪茶繁育传播的故事。

王士让一番奏禀，让乾隆也暗暗称奇，细细观察掂量，感觉此茶乌润茁实，粒沉似铁，味香形美，犹如观音，又有魏荫“观音托梦”一说，因而赐名“铁观音”。王士让一听，赶紧跪谢。自此，铁观音声名遍传天下。

Anxi ที่อาศัยอยู่โดยภูเขาและทะเลอยู่ในมณฑลมานานกว่าพันปีแล้ว ภูเขา Daiyun ที่สูงตระหง่านทอดยาวไปทั่วอาณาเขตทำให้เกิดสภาพภูมิอากาศขนาดเล็กที่มีเมฆและหมอกฝนตกชุกและสภาพอากาศที่ไม่รุนแรง ด้วยสภาพแวดล้อมทางนิเวศวิทยาที่แปลกประหลาดและการสะสมของประวัติศาสตร์ชาที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานนับพันปี ตลอดจนผู้เชี่ยวชาญในการปลูกชา เช่น Sulong, Wei Yin และ Wang Shirang ชาอู่หลง Tieguanyin ถือกำเนิดขึ้นในเมือง Xiping มณฑล Anxi หลังจากการทำงานหนักมาหลายชั่วอายุคน การวิจัยและการคัดเลือกซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดค้นและสร้างเทคนิคการผลิตชาอู่หลงแบบ "หมักกึ่ง" ซึ่งปลูกชาที่ดีที่สุดใน Anxi Tieguanyin

ชาอู่หลงซูหลงชวงยี่

ในช่วงสมัย Chenghua ของราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1465-1487) ในเขต Nanshan ของ Chongxinli (ปัจจุบันคือเมือง Xiping) ใน Anxi County มีนายพลล่าสัตว์ที่เกษียณแล้วชื่อ "Su Long" ดวงอาทิตย์ที่แผดเผามืดมาก ที่ชาวบ้านกรุณาเรียกเขาว่า "อูหลง" (ภาษาฮกเกี้ยน "ซูหลง" เป็นคำพ้องเสียงของ "อูหลง")

อยู่มาวันหนึ่ง ซู่หลงกำลังเก็บชาที่ Houshan ด้วยตะกร้าชาและคันธนูและลูกธนูบนหลังของเขา หลังเที่ยง ซูหลงซึ่งเก็บชาเสร็จแล้ว ทันใดนั้น ก็เห็นกวางภูเขา ซูหลงกระตือรือร้นที่จะไล่ตามเขา และถูกกวางภูเขานำไปยัง Shigukeng, Wanjin Ridge, ถ้ำ Sandouzi, Zhujiao Daqiutian และในที่สุดก็ถูกจับกุม เมื่อฉันกำลังจะกลับบ้าน ฉันจึงผูกกวางภูเขาไว้กับเสาหินที่ประตู เตรียมฆ่ากวางภูเขาในเช้าวันรุ่งขึ้นเพื่อรักษาอาการปวดหัวของแม่เฒ่ามานานหลายปี คืนนั้นซูหลงที่หมดเรี่ยวแรง ทันทีที่รุ่งสาง เขาเก็บชาไว้ในตะกร้าเป็นเวลาหนึ่งคืน เช้าวันรุ่งขึ้น ซูหลงเริ่มทอดชา ในเวลานี้ ปาฏิหาริย์ก็ปรากฏขึ้น ชาก็อ่อนกำลังลง และถือไว้ มีกลิ่นหอมแปลก ๆ ในฝ่ามือและยิ่งหอมยิ่งหลังจากทอด หลังจากต้มและชิมรสแล้ว รสขมและฝาดของอดีตจะถูกลบออก กลิ่นจะเข้มข้นขึ้น และรสชาติกลมกล่อมยิ่งขึ้น ซูหลงมีความสุขมาก เขารีบเชิญเพื่อนบ้านและเพื่อน ๆ มาชิมอย่างรวดเร็ว ทุกคนถึงกับยกย่อง: "ชาอร่อย!" ถ้าซูหลงรู้อะไรบางอย่าง เขารีบไปดูกวางภูเขาที่ผูกติดอยู่กับประตูอย่างรวดเร็ว หายไป

หลังจากนั้นซู่หลงก็ทำตามวิธีนี้ หลังจากการทดลองซ้ำๆ ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าชาเขียวถูกเขย่าในตะกร้า ขอบใบมักโดน และจากนั้นก็จะเกิดขอบสีแดงขึ้น เฉพาะชาที่ทำด้วยใบชา ขอบแดงกลายเป็นธรรมชาติ กลิ่นหอมของดอกไม้และผลไม้ ด้วยเหตุนี้ ซูหลงจึงได้สำรวจทักษะการทำชาแบบ "กึ่งหมัก" และสอนพวกเขาให้กับชาวบ้าน หลังจากที่ซู่หลงจากไปเพื่อเป็นการรำลึกถึงการบริจาคของเขา ชาวบ้านจึงเรียกชาที่ทำขึ้นตามกฎหมายว่า "ชาอู่หลง" และสร้างวัดเล็กๆ ในที่ที่ซู่หลงอาศัยอยู่ที่หนานซาน เป็นที่ประดิษฐานรูปปั้นและวัด คือ "วัดอู่หลงแม่ทัพ"

หลังจากนั้น เทคโนโลยีการผลิตชาอู่หลงที่ซูหลงคิดค้นขึ้นได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปยังมณฑลที่ผลิตชาใกล้เคียงและไต้หวัน ในช่วงสมัย Guangxu ของราชวงศ์ชิง ชา Anxi Oolong ได้แพร่กระจายไปยังสถานที่ใกล้เคียง เช่น Yongchun, Nan'an, Changtai, Zhangping, Hua'an, Jianou, Wuyishan และสถานที่อื่นๆ ในภาคเหนือของฝูเจี้ยน เช่นเดียวกับพื้นที่ดื่มชาในกวางตุ้งและ ไต้หวัน. หลังจากการปลดปล่อย เจียงซี เจ้อเจียง อานฮุย หูหนาน หูเป่ย กวางสี เสฉวน ยูนนาน และมณฑลอื่น ๆ (เขตปกครองตนเอง) ก็แนะนำพวกเขาทีละคน

เจ้าแม่กวนอิม ตั่วเหมิง เว่ย ยินจง

ประมาณปีที่สามของจักรพรรดิหย่งเจิ้งในราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1725) มีเครื่องชงชาที่ซงหลินโถว (ปัจจุบันคือหมู่บ้านซงหยาน เมืองซีผิง) ในหมู่บ้านใกล้เคียงของหมู่บ้านหนานหยาน ฉงซินหลี่ มณฑลอานซี เขาเชื่อในเจ้าแม่กวนอิมและจะจุดธูปสามดอกต่อหน้าพระที่นั่งเจ้าแม่กวนอิมทุกเช้าและเย็นและบูชาชา 3 ถ้วย เขาเป็นคนเคร่งศาสนามาก คืนหนึ่ง Wei Yin ฝัน: เขาออกไปพร้อมกับจอบดอกบัวและเดินไปตามเส้นทางป่าไปยังลำธารบนภูเขาที่ล้อมรอบด้วยต้นสนสูงตระหง่านสูงตระหง่านมีหมอกและมีหมอก ในความงุนงง เขาเห็นต้นชาเติบโตเป็นรอยแตกที่ริมสระ ขณะที่เขากำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อดูใกล้ ๆ ก็มีเสียงลอยมาจากฟากฟ้าว่า "นี่คือต้นชา ฉันคิดว่าคุณเป็นคนเคร่งศาสนาและมอบให้คุณ ฉันหวังว่าคุณจะปลูกฝังมัน เป็นประโยชน์ต่อโลก” เว่ยหยินแปลกมาก เมื่อฉันกำลังจะเอนตัวไปหยิบ สุนัขเห่าก็ปลุกความฝันให้ตื่นขึ้น

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น Wei Yin ทำตามความฝันของเขาเพื่อค้นหาต้นชาในซอกหินริมลำธาร "Dashikeng" ใน Guanyinlun เขาเห็นใบรูปไข่ ใบเนื้อหนา และดอกตูมสีม่วง ความเขียวขจีกำลังหยดย้อย และกิ่งก้านก็งอกงาม Wei Yin แบ่งชั้นและทำซ้ำต้นชา ปลูกไว้ในไร่ชาของเขาเอง ปลูกฝังอย่างระมัดระวัง และทำชาตามทักษะการชงชาของ Sulong ผู้ที่ดื่มชานี้ล้วนได้รับคำชมอย่างล้นหลาม เนื่องจากต้นชาถูกค้นพบและเพาะเลี้ยงโดย Wei Yin จึงถูกเรียกว่า "สายพันธุ์ Wei Yin"

หลังจากนั้น Wei Yin ได้เพาะพันธุ์กล้าชา ได้แก่ ต้นกล้าชา Tieguanyin และส่งไปยังชาวไร่ชาเพื่อทำการเพาะปลูก ในไม่ช้า "Wei Yinzhong" ก็ตั้งรกรากอยู่ในสถานที่ต่าง ๆ ใน Anxi และส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นและกลิ่นหอมก็แพร่กระจายไปทั่วโลก

เฉียนหลงตั้งชื่อว่า เถี่ยกวนหยิน

"Tieguanyin" ได้ชื่อมาจาก Fang Bao ผู้ก่อตั้งโรงเรียน Tongcheng ในราชวงศ์ชิง เมื่อ Fang Baochu เข้าสู่ Imperial College เพื่อศึกษาในปักกิ่ง Li Guangdi นักวิชาการที่มีชื่อเสียงใน Anxi สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะรัฐมนตรีของเกาหลีเหนือแล้ว หลังจากอ่านบทความของ Fang Bao แล้ว Li Guangdi อุทานว่า Fang Bao เป็นพรสวรรค์ของ "Han (Yu) Ou (Yang Xiu) ที่กลับมา ไม่ใช่หลังจากราชวงศ์ซ่งเหนือ" Li Guangdi ได้รับผลกระทบจากเมืองชา เขาชอบดื่มชา และมักจะเชิญ Fang Bao และคนอื่นๆ ไปที่คฤหาสน์เพื่อดื่มชาอู่หลง Anxi ในบ้านเกิดของเขา เมื่อน้ำชาชุ่มไปด้วยกลิ่นหอมของกล้วยไม้ก็แผ่ซ่านไปทั่วห้อง เงียบ ยาว มีเสน่ห์ไม่สิ้นสุด ด้ายสลักไว้ในส่วนลึกของความทรงจำของฝางเปา

บ่ายวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วงปีที่หกของเฉียนหลง (ค.ศ. 1741) ฟาง เปาเจิง กำลังอ่าน "หวาง ชิง เหวินหยิง" ที่โต๊ะทำงานของเขา และผู้ดูแลรายงานว่ามีนักเรียนขงจื๊ออยู่ข้างนอกประตูมาขอคำแนะนำ คนที่เข้ามา คือ Wang Shirang เพื่อนชาวบ้านของ Li Guangdi Wang Shirang เกิดที่ Yaoyang Township (ปัจจุบันคือ Nanyan Village, Xiping Town) ใน Chongxinli, Anxi ในปีที่ 26 ของ Kangxi (1687) เมื่อสี่ปีที่แล้วเขาเข้ารับการรักษาที่ Jinshi เมื่ออายุได้สี่สิบห้า ครั้งนี้เขาถูกเรียกตัวไปปักกิ่งตามกฎหมายเพื่อกราบไหว้ฝางเปาและมอบชาจากบ้านเกิดของเขาแก่ฟางเปา

เมื่อ Fang Bao เห็นชาที่ Wang Shirang หยิบออกมา เขารู้ว่ามันเป็นชา Anxi ที่ลิ้มรสที่คฤหาสน์ของ Li Guangdi ในอดีต แต่มันต่างจากชาที่เขาดื่มในอดีตเล็กน้อย ชาที่อยู่ตรงหน้าฉันหนักและหนาขึ้น โยนลงไปในถ้วยส่งเสียงดังกึกก้อง ยังไม่เติมน้ำ มีกลิ่นเล็กน้อยลอยออกมาจากถ้วย วันรุ่งขึ้น Fang Bao เดินทางไปแสวงบุญเพื่อพบจักรพรรดิเฉียนหลง แนะนำ Wang Shirang และถวายชานี้แก่จักรพรรดิ เฉียนหลงพบว่าใบสีเขียวของชานี้เป็นสีแดง แถบนั้นหนาแน่น และผู้คนได้รับคำสั่งให้ฉีดน้ำ และฝาถ้วยก็เปิดออก และกลิ่นหอมออกมา จิบเบา ๆ แก้มของฟันก็หอม และเขาก็ปลาบปลื้มใจ หวัง ชีรังมาถามถึงที่มาของชานี้ด้วยความต่างอย่างมากมายในใจ Wang Shirang เล่าเรื่อง "ความฝันของ Avalokitesvara" และการขยายพันธุ์ของชา Anxi

การแสดงของ Wang Shirang ทำให้ Qianlong ประหลาดใจอย่างลับๆ หลังจากสังเกตและชั่งน้ำหนักอย่างรอบคอบแล้ว เขารู้สึกว่าชามีสีเข้มและแข็ง เมล็ดธัญพืชนั้นหนักพอๆ กับเหล็ก และรสชาติก็สวยงามและสวยงาม ชื่อ "Tieguanyin" เมื่อหวัง ชิรังได้ยิน เขาก็คุกเข่าลงและขอบคุณเขา ตั้งแต่นั้นมา ชื่อเสียงของ Tieguanyin ก็แพร่หลายไปทั่วโลก

Anxi, inhabited by mountains and the sea, has been in the county for more than a thousand years. The towering Daiyun Mountain stretches across the territory, forming a micro-climate with clouds and mists, abundant rains, and a mild climate. Thanks to this peculiar ecological environment and the rich accumulation of tea history with a thousand years of history, as well as experts in tea planting such as Sulong, Wei Yin, and Wang Shirang, Oolong tea Tieguanyin was born in Xiping Town, Anxi County. After several generations of hard work, repeated research and selection, invented and created the "semi-fermented" production technique of oolong tea, which cultivated the best tea in Anxi Tieguanyin.

Sulong Chuangyi Oolong Tea

During the Chenghua period of the Ming Dynasty (AD 1465-1487), in the Nanshan area of Chongxinli (now Xiping Town) in Anxi County, a retired hunting general lived by the name "Su Long". The scorching sun was so dark that the villagers kindly called him "Oolong" (the Hokkien dialect "Sulong" is a homonym for "Oolong").

One day, Su Long was picking tea in Houshan with a tea basket and bow and arrows on his back. After noon, Su Long, who had finished picking tea, suddenly saw a mountain deer. Su Long was eager to pursue him, and was led by the mountain deer to Shigukeng, Wanjin Ridge, Sandouzi Cave, Zhujiao Daqiutian, and finally capture. As it was getting late when I was carrying home, I tied the mountain deer to the stone pillar at the gate. Prepare to kill the mountain deer the next morning to treat the old mother's headaches for many years. That night, the exhausted Su Long, as soon as it was dawn, he parked the tea in the basket for one night. The next morning, Su Long started to fry the tea. At this time, a miracle appeared-the tea was weakened and held it. There is a strange scent in the palm of the hand, and it is even more fragrant after frying. After brewing and tasting, the bitter and astringent flavors of the past are removed, the aroma is fuller, and the taste is more mellow. Su Long was very happy, and he quickly invited his neighbors and friends to come and taste it. Everyone even praised: "Good tea!" If Su Long realized something, he quickly went to see the mountain deer tied to the gate, but it was gone.

After that, Su Long followed this method to make. After repeated experiments, he finally understood that the green tea was shaken in the basket, and the leaf edge frequently hits, and then the red edge can be formed. Only the tea made with the red edge can become natural. Flower and fruit fragrance. As a result, Su Long explored a complete set of "semi-fermented" tea making skills and taught them to the villagers. After Su Long passed away, in order to commemorate his contribution, the villagers called the tea made according to the law "Oolong Tea" and built a small temple in the place where Su Long lived in Nanshan. The statue is enshrined, and the temple is the "Oolong General's Temple".

After that, the oolong tea production technology invented by Su Long quickly spread to neighboring tea-producing counties and Taiwan. During the Guangxu period of the Qing Dynasty, Anxi Oolong Tea spread to neighboring places such as Yongchun, Nan'an, Changtai, Zhangping, Hua'an, Jianou, Wuyishan and other places in northern Fujian, as well as tea areas in Guangdong and Taiwan. After liberation, Jiangxi, Zhejiang, Anhui, Hunan, Hubei, Guangxi, Sichuan, Yunnan and other provinces (autonomous regions) also introduced them one after another.

Guanyin Tuomeng Wei Yinzhong

Around the third year of Emperor Yongzheng in the Qing Dynasty (1725), there was a tea maker at Songlintou (now Songyan Village, Xiping Town) in the neighboring village of Nanyan Village, Chongxinli, Anxi. He believed in Guanyin, and he would light three sticks of incense in front of the Guanyin Buddha's seat every morning and evening, and worship three cups of tea. He was very religious. One night, Wei Yin had a dream: he went out with a lotus hoe and walked along the forest path to a mountain stream, surrounded by ancient pine towering, misty and misty. In a daze, he vaguely saw a tea tree growing in a crack on the edge of the pool. Just as he was about to step forward to take a closer look, a voice floated from the sky: "This is a tea tree. I wish you piety and bestow it on you. I hope you will cultivate it, spread it widely, and benefit the world." Wei Yin was very strange. When I was about to lean over to pick, a dog bark suddenly awakened the dream.

In the early morning of the next day, Wei Yin followed his dream to find a tea tree in the rocky crevice by the "Dashikeng" creek in Guanyinlun. He saw an oval leaf shape, thick leaf flesh, purple buds and clear buds. The greenery is dripping, and the branches are luxuriant. Wei Yin layered and reproduced tea trees, planted them in his own tea fields, carefully cultivated them, and made tea according to Sulong's tea-making skills. Those who have drunk this tea are full of praise. Since the tea seedlings were discovered and cultivated by Wei Yin, they are called "Wei Yin species".

After that, Wei Yin bred batches of tea seedlings, namely Tieguanyin tea seedlings, and sent them to tea farmers for planting. Soon, "Wei Yinzhong" settled in various places in Anxi, and it was passed on from generation to generation, and the fragrance was spread all over the world.

Qianlong gave the name Tieguanyin

"Tieguanyin" got its name from Fang Bao, the founder of Tongcheng School in Qing Dynasty. When Fang Baochu entered the Imperial College to study in Beijing, Li Guangdi, a well-known scholar in Anxi, was already a bachelor of the North Korean Cabinet. After reading Fang Bao's article, Li Guangdi exclaimed that Fang Bao was a talent of "Han (Yu) Ou (Yang Xiu) came back, not after the Northern Song Dynasty". Affected by the tea township, Li Guangdi likes to drink tea, and often invites Fang Bao and others to the mansion to enjoy Anxi oolong tea in his hometown. When the tea is soaked, there is often an orchid fragrance that permeates the room. It is quiet and long, with infinite charm, and the threads are engraved in the depths of Fang Bao's memory.

One afternoon in the autumn of the sixth year of Qianlong (1741), Fang Baozheng was reading "Huang Qing Wenying" at his desk. The attendant reported that there was a Confucian student outside the door asking for advice. It was Li Guangdi's fellow villager Wang Shirang who came in. Wang Shirang was born in Yaoyang Township (now Nanyan Village, Xiping Town) in Chongxinli, Anxi in the twenty-sixth year of Kangxi (1687). It was not until four years ago that he was admitted to the Jinshi at the age of forty-five. This time, he was called to Beijing in accordance with the law to pay respect to Fang Bao and present the tea from his hometown with him to Fang Bao.

When Fang Bao saw the tea that Wang Shirang took out, he knew it was the Anxi tea tasted at Li Guangdi's mansion in the past, but it was slightly different from the tea he drank in the past. The tea in front of me is more heavy and thick, thrown into the cup clanging loudly, not yet filled with water, there is a slight aroma overflowing out of the cup. The next day, Fang Bao entered the pilgrimage to see Emperor Qianlong, recommended Wang Shirang, and offered this tea to the emperor. Qianlong found that the green leaves of this tea were red, the strips were dense, and the people were ordered to inject water, and the cup lid was opened, and the fragrance came out; a light sip, the cheeks of the teeth were fragrant, and he was ecstatic. With a big difference in my heart, Wang Shirang came to inquire about the origin of this tea. Wang Shirang told the story of "Avalokitesvara's Dream" and the propagation of Anxi tea.

Wang Shirang made some performances and made Qianlong secretly surprised. After careful observation and weighing, he felt that the tea was dark and solid, the grains were as heavy as iron, and the taste was beautiful and beautiful. The name is "Tieguanyin". When Wang Shirang heard it, he knelt down and thanked him. Since then, Tieguanyin's reputation has spread all over the world.