绿茶书籍

【1】锡兰、阿萨姆与大吉岭

最近在读一本名为《茶叶与帝国》的书，书主要聊了英国把茶叶进行“本土化”与全球化的过程。

其实我个人对于任何能上瘾的饮品都心存敬畏，哪怕是茶或者咖啡。似乎能让人上瘾的饮品都有提神的功效，然而，咖啡喝多了对心脏不好，茶喝多了牙又容易有茶渍，于是，我尽可能不去碰茶或者咖啡已经好多年，自然，也不会仔细了解与茶有关的知识。

读了这本《茶叶与帝国》，我才知道，红茶、绿茶的区别在于茶采摘后的制作工艺，乌龙、普洱等五花八门的品种类同。同时，各种名词只不过是一种营销手法，至于什么茶越老越好大概也是一种“愿者上钩”的营销策略——瞧，实体的东西想赚取智商税，最后都是当成远期投资品来处理。

据说中国最好的茶叶来自福建和安徽，我尚未尝过所谓的顶尖茶是怎样的口感，印象中无锡的白茶、南京的雨花茶、西湖的龙井、福建的铁观音与大红袍都喝过，我也不知道当时喝过的茶是优等还是劣等。总之，于我而言，它们似乎并无不同。

茶叶、丝绸与瓷器，原本都是很中国的东西，甚至可以说是中国独有的奢侈品。随着西欧人开着船开始全世界殖民，茶、丝、瓷这三样都被有心人学了去，人家改进一下，变成了自己的手艺，然后再卖回中国，质量不见得比咱差，但价格就是比咱自己的高。

茶这种东西最特殊，因为它是植物，只有特定的环境才能长出来——如同中国东北是没有香蕉一样。

建立了“日不落帝国”的英国是一度中国茶叶的第一进口商——乾隆晚年时，中国近1/7的茶叶都出口到了英国！

如此惊人的茶叶贸易让全世界的大量白银流入中国市场，这是英国政界与商界都不能容忍的。

在鸦片战争前，英国人曾一直试图让茶叶“国产化”，像锡兰、阿萨姆与大吉岭等地已经开始尝试种在印度发现的茶种。但是这些地方产出的茶从质量到口感都不如中国茶。

值得一提，《少女与战车》中，圣葛罗莉安娜女学园的队长，那位英伦范十足，爱喝红茶，有着红茶不离手的习惯的少女，叫【大吉岭】，其名就是源自【大吉岭】——这个地儿与锡兰一样，盛产红茶。

由于清政府的管制，茶种与茶叶技艺都是禁止出口的。英国人想到的是一种非常规的手法——偷。当然，叫走私也可以。

罗伯特·福钧

【2】茶叶的”东学西渐“

鸦片战争后，英国人安排了一位“植物猎人”罗伯特·福钧，潜入中国去盗取茶种和茶工艺——据说这位老哥为了融入社会，还剃发并接发，把自己打扮成清朝人。

“功夫不负有心人”，罗伯特·福钧终于在19世纪50年代初，利用当时极为先进的【沃德箱】，为印度的阿萨姆送来了中国最好的茶树（茶种）和几位愿意出海的制茶匠人。从此，阿萨姆地区终于有了上好的茶种，成为今后一个多世纪英国主要茶叶产地。阿萨姆也成为继中国后，全世界第二个商业茶叶生产地区。

对了，现在你知道什么“阿萨姆红茶”、“阿萨姆奶茶”等的来历了吧？

沃德箱

茶的“国有化发展”、英国的茶产业得到了前所未有的发展，这也反过来加快了英国工业化进程。

第一，茶叶贸易刺激运输技术的发展，国际航运、国内交通都得以飞速发展——要想富，先修路；第二，由于英帝国进行茶文化教育，茶文化的发展使得欧洲瓷器业繁荣起来，最终使得欧洲瓷器在各方面都能反超中国瓷器；英式茶文化中有在茶中加入糖、奶的习惯，也刺激了糖工业、奶工业的发展；而糖工业、奶工业的发展使得其生产成本大大较低，价格也更为低廉。这使得以前消费不起茶、糖、奶的底层民众不仅能消费得起，而且还提升了自己的身体素质和工作能力，茶有其提神醒脑作用，糖与奶则提供了能量元。

对比起来，当时的中国，茶、瓷、丝等传统出口产业逐渐没落，帝国内循环不行，国人素质极差，毕竟，有钱没钱都会吸食鸦片——甚至到了北洋政府时期，鸦片都是军阀敛财、赚取军费的重要来源之一。

更不用说，绝大多数人在鸦片战争后都没能考虑看看外面的世界，对比英国与中国的一起一落，让人禁不住唏嘘。

【3】平民化与概念植入

一款商品想把市场做大，甚至做到全球化，核心就是”平民化“，具体而言，就是通过商业广告、公益广告、政府政策等进行”概念植入“，同时降低价格，让其成为民众生活必需品，甚至必须品。

茶对于世界上的不少人而言，真的是必需品，宛如手机，没它生活好像就各种失衡。

回望茶从奢侈品走向平民家中的过程中，最大的困难不是价格，因为茶叶一旦可以规模化生产、标准化包装、全球化运输后，其可见成本是能不断减低的。

其不可见成本在于如何影响人们的观念。

正如现在的您没有打开抖音、游戏、聊天界面，我所占据您的时间（和屏幕），本质上是一种可替代性的取舍。在茶成为【水】或【酒】的替代品后，与茶竞争的主要饮料就是可乐、咖啡、鲜榨果汁等。

起初，茶在美国是一种“殖民主义”的象征，茶叶在美国不受待见起源于他们特别想忘记的殖民历史——还记得著名的“波士顿倾茶事件”吗？

可口可乐的崛起，是与第二次世界大战紧密关联的，这种瓶装饮料是跟随美国军队迅速渗透到了世界各地（主要是非洲、南亚和中东地区），相较于咖啡的苦，可乐的甜更受大众喜欢。这种与年轻、活力有关的饮料毫无意外地成为了美国大众文化的象征（之一）——其实还有个百事可乐。

咖啡与茶相似，比酒更健康，同时，它还具备了茶没有的意义——阳刚。茶在早期被视为是一种阴柔饮品，甚至有点“娘娘腔”，我们可以想象一下一群英国女士在圆形花桌前用粉色茶杯喝下午茶的情景。

而茶被剔除这种“文化属性”，是“推广局”这种专门传播茶文化的机构，多年来通过在战场上提供茶品、各种广告等才改变的。

其实读《茶叶与帝国》时，拨开文字中的各种细碎，我更关注的是一种区域性商品如何被打造成全球化产品的过程。茶在近代的发展历程，充满了血腥、暴力、阴谋等阴暗面，它与帝国主义全球扩张的过程并无本质不同，背后又涉及政治、经济、军事、心理、文化等多个领域内容，让人读罢不由得五味杂陈。

【 1 】ซีลอน อัสสัม และดาร์จีลิ่ง

เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันกำลังอ่านหนังสือชื่อ "Tea and Empire" ซึ่งส่วนใหญ่พูดถึงกระบวนการของ "localization" และกระแสโลกาภิวัตน์ของชาในสหราชอาณาจักร

โดยส่วนตัวแล้ว ฉันกลัวเครื่องดื่มที่เสพติดใดๆ แม้แต่ชาหรือกาแฟ ดูเหมือนว่าเครื่องดื่มที่เสพติดจะมีผลทำให้สดชื่น อย่างไรก็ตาม การดื่มกาแฟมากเกินไปไม่เป็นผลดีต่อหัวใจ และการดื่มชามากเกินไปก็ทำให้เกิดคราบชาได้ง่าย ดังนั้น ฉันจึงพยายามไม่สัมผัสชาหรือกาแฟเป็นเวลาหลายปี โดยธรรมชาติแล้ว มันจะไม่เข้าใจความรู้เกี่ยวกับชาอย่างละเอียดถี่ถ้วน

หลังจากอ่านหนังสือเรื่อง "Tea and Empire" เล่มนี้ ฉันพบว่าความแตกต่างระหว่างชาดำกับชาเขียวอยู่ที่กระบวนการผลิตหลังจากเลือกชาแล้ว อูหลง ผู่เอ๋อร์ และพันธุ์อื่นๆ มีความคล้ายคลึงกัน ในขณะเดียวกัน คำนามต่าง ๆ ก็เป็นเพียงเทคนิคทางการตลาด ส่วนชา ยิ่งแก่ ยิ่งดี ก็น่าจะเป็นกลยุทธ์ทางการตลาดของ "wishers geted" ด้วย - ดูสิ ถ้าคุณต้องการเก็บภาษี IQ จากของจริง ในท้ายที่สุดคุณจะเอามันไปให้ไกลที่สุด Term Investment Product ที่จะรับมือ

ว่ากันว่าชาที่ดีที่สุดในจีนมาจากฝูเจี้ยนและอานฮุย ฉันยังไม่เคยชิมชาที่เรียกกันว่าท็อปปิ้ง ในความรู้สึกของฉัน ฉันดื่มชาขาวจากอู๋ซี ชาหยูหัวจากหนานจิง หลงจิ่งจากทะเลสาบตะวันตก , Tieguanyin และ Dahongpao จาก Fujian ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชาที่ฉันดื่มในเวลานั้นดีกว่าหรือด้อยกว่า โดยรวมแล้วพวกเขาดูเหมือนจะไม่แตกต่างจากฉัน

เดิมทีชา ผ้าไหม และเครื่องลายครามเป็นของชาวจีน และอาจกล่าวได้ว่าเป็นสินค้าฟุ่มเฟือยที่มีเอกลักษณ์เฉพาะในประเทศจีน ขณะที่ชาวยุโรปตะวันตกเริ่มตั้งรกรากโลกด้วยเรือ ชา ผ้าไหม เครื่องลายคราม ล้วนแล้วแต่เป็นการเรียนรู้จากผู้ที่ต้องการเรียนรู้ พวกเขาจึงปรับปรุงและเปลี่ยนให้เป็นงานฝีมือของตนเองแล้วขายคืนให้จีนคุณภาพคือ ไม่จำเป็นต้องแย่กว่าของเราเสมอไป แต่ราคาก็สูงกว่าเราเอง

ชาเป็นสิ่งที่พิเศษที่สุด เพราะเป็นพืชที่สามารถเติบโตได้ในสภาพแวดล้อมเฉพาะ เช่นเดียวกับที่ไม่มีกล้วยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน

สหราชอาณาจักรซึ่งก่อตั้ง "อาณาจักรที่ดวงอาทิตย์ไม่เคยตก" เคยเป็นผู้นำเข้าชาจีนรายแรก - ในปีต่อๆ มาของเฉียนหลง ชาของจีนเกือบ 1/7 ถูกส่งออกไปยังสหราชอาณาจักร!

การค้าชาที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ทำให้เงินจำนวนมากจากทั่วทุกมุมโลกไหลเข้าสู่ตลาดจีน ซึ่งไม่สามารถทนต่อแวดวงการเมืองและธุรกิจของอังกฤษได้

ก่อนสงครามฝิ่น ชาวอังกฤษได้พยายามที่จะ "แปล" ชา และสถานที่ต่างๆ เช่น Ceylon, Assam และ Darjeeling ได้เริ่มพยายามปลูกชาสายพันธุ์ที่พบในอินเดีย แต่ชาที่ผลิตในสถานที่เหล่านี้ด้อยกว่าชาจีนในด้านคุณภาพและรสชาติ

เป็นที่น่าสังเกตว่าใน "Girls and Chariots" กัปตันของ St. Gloriana Girls' Academy เด็กสาวที่เต็มไปด้วยสไตล์อังกฤษชอบดื่มชาดำและมีนิสัยไม่ทิ้งชาดำเรียกว่า [ Darjeeling] ซึ่งมีชื่อว่า [Darjeeling] มันมาจาก [Darjeeling] - สถานที่นี้เหมือนกับ Ceylon ที่อุดมไปด้วยชาดำ

เนื่องจากการควบคุมของรัฐบาลชิง ห้ามส่งออกเมล็ดชาและเทคนิคชา ชาวอังกฤษคิดกลวิธีแหกคอก - ขโมย แน่นอน เรียกอีกอย่างว่าลักลอบนำเข้าก็ได้

โรเบิร์ต ฟอร์จูน

【 2 】 "การเรียนรู้ตะวันออกและตะวันตก" ของชา

หลังสงครามฝิ่น ชาวอังกฤษได้จัด "นักล่าพืช" โรเบิร์ต ฟูจุน ให้แอบเข้าไปในจีนเพื่อขโมยเมล็ดชาและงานฝีมือชา ว่ากันว่าชายชราคนนี้โกนผมและยืดผมและแต่งตัวให้เข้ากับสังคม เข้าสู่ราชวงศ์ชิง

"กังฟูคุ้มค่า" ในช่วงต้นทศวรรษ 1850 Robert Fujun ได้นำต้นชาที่ดีที่สุดของจีน (เมล็ดชา) และต้นชาหลายต้นมาสู่รัฐอัสสัมในอินเดียโดยใช้ [Ward Box] ขั้นสูงสุดในขณะนั้น ผู้ผลิตชายินดีไป ต่างประเทศ นับตั้งแต่นั้นมา อัสสัมก็มีชาที่ดีที่สุดและกลายเป็นแหล่งผลิตชาหลักในสหราชอาณาจักรมานานกว่าศตวรรษ อัสสัมได้กลายเป็นภูมิภาคการผลิตชาเชิงพาณิชย์แห่งที่สองของโลกรองจากจีน

อ้อ พอจะทราบที่มาของ "ชาดำอัสสัม" "ชานมอัสสัม" ฯลฯ แล้วหรือยัง?

กล่องวอร์ด

"การพัฒนาชาติ" ของชาและการพัฒนาอุตสาหกรรมชาของอังกฤษอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนได้เร่งกระบวนการของอุตสาหกรรมของอังกฤษ

ประการแรกการค้าชากระตุ้นการพัฒนาเทคโนโลยีการขนส่งและการขนส่งระหว่างประเทศและการขนส่งภายในประเทศพัฒนาอย่างรวดเร็วหากต้องการรวยคุณต้องสร้างถนนก่อน ประการที่สองเนื่องจากจักรวรรดิอังกฤษดำเนินการศึกษาวัฒนธรรมชาการพัฒนาชา วัฒนธรรมทำให้อุตสาหกรรมเครื่องลายครามของยุโรปเจริญรุ่งเรือง ในที่สุด เครื่องลายครามของยุโรปสามารถแซงหน้าเครื่องเคลือบจีนในทุกด้าน วัฒนธรรมชาของอังกฤษมีนิสัยชอบเติมน้ำตาลและนมลงในชา ซึ่งยังช่วยกระตุ้นการพัฒนาอุตสาหกรรมน้ำตาลและผลิตภัณฑ์นม และการพัฒนา ของอุตสาหกรรมน้ำตาลและนม ทำให้ต้นทุนการผลิตต่ำลงมากและราคาก็ต่ำลงอีก สิ่งนี้ทำให้ผู้คนที่อยู่ด้านล่างซึ่งไม่สามารถซื้อชา น้ำตาล และนมได้ ไม่เพียงแต่ซื้อได้ แต่ยังช่วยปรับปรุงสมรรถภาพทางกายและความสามารถในการทำงานด้วย ชาให้ความสดชื่น ในขณะที่น้ำตาลและนมให้พลังงาน

ในทางตรงกันข้าม ในประเทศจีนในขณะนั้น อุตสาหกรรมส่งออกแบบดั้งเดิม เช่น ชา เครื่องเคลือบ และผ้าไหม ค่อยๆ ลดลง การหมุนเวียนภายในของจักรวรรดิไม่ดี และคุณภาพของคนจีนก็แย่มาก ท้ายที่สุด คนที่ มีเงินและไม่มีเงินจะสูบฝิ่น—แม้ในสมัยของรัฐบาลเป่ยหยาง ฝิ่นเป็นขุนศึก หนึ่งในแหล่งสำคัญของการสะสมเงินและหารายได้ทางทหาร

ไม่ต้องพูดถึง คนส่วนใหญ่ไม่ได้คิดที่จะมองโลกภายนอกหลังสงครามฝิ่นด้วยซ้ำ เมื่อเปรียบเทียบอังกฤษและจีนเข้าด้วยกัน ผู้คนก็ถอนหายใจ

[3] อารยธรรมและการปลูกถ่ายแนวความคิด

หากสินค้าต้องการขยายตลาดหรือกระทั่งทำให้เป็นสากล แกนหลักคือ "อารยะธรรม" โดยเฉพาะคือ "การปลูกฝังแนวคิด" ผ่านโฆษณาเชิงพาณิชย์ โฆษณาบริการสาธารณะ นโยบายของรัฐบาล ฯลฯ ได้กลายเป็นความจำเป็นของชีวิต เพื่อประชาชนและแม้กระทั่งความจำเป็น

สำหรับคนจำนวนมากในโลกนี้ ชาเป็นสิ่งจำเป็นจริงๆ เหมือนกับโทรศัพท์มือถือ หากไม่มีชา ชีวิตก็ดูไม่สมดุล

เมื่อมองย้อนกลับไปที่กระบวนการชงชาจากสินค้าฟุ่มเฟือยไปสู่บ้านของผู้คนทั่วไป ความยากที่ใหญ่ที่สุดไม่ใช่ราคา เพราะเมื่อชาสามารถผลิตได้ในปริมาณมาก บรรจุในวิธีมาตรฐาน และขนส่งไปทั่วโลก ต้นทุนที่มองเห็นได้ก็จะต่อเนื่อง ที่ลดลง.

ค่าใช้จ่ายที่มองไม่เห็นนั้นอยู่ที่ว่ามันส่งผลต่อการรับรู้ของผู้คนอย่างไร

เช่นเดียวกับที่คุณไม่ได้เปิด Douyin เกม และอินเทอร์เฟซการแชท เวลา (และหน้าจอ) ที่ฉันครอบครองเพื่อคุณนั้นถือเป็นการประนีประนอมทางเลือก หลังจากที่ชากลายเป็นสิ่งทดแทน [น้ำ] หรือ [ไวน์] แล้ว เครื่องดื่มหลักที่แข่งขันกับชาก็คือ โคล่า กาแฟ น้ำผลไม้คั้นสด เป็นต้น

ในตอนแรก ชาเป็นสัญลักษณ์ของ "ลัทธิล่าอาณานิคม" ในสหรัฐอเมริกา และความไม่เป็นที่นิยมในสหรัฐอเมริกานั้นมาจากประวัติศาสตร์อาณานิคมที่พวกเขาอยากจะลืมเป็นพิเศษ - จำ "Boston Tea Pour" อันโด่งดังได้ไหม

การเพิ่มขึ้นของโคคา-โคลามีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับสงครามโลกครั้งที่ 2 เครื่องดื่มบรรจุขวดนี้แทรกซึมเข้าสู่โลกอย่างรวดเร็ว (โดยเฉพาะ แอฟริกา เอเชียใต้ และตะวันออกกลาง) ตามหลังกองทัพสหรัฐ เมื่อเทียบกับความขมของกาแฟ ความหวานของโค้กคือ หวานกว่า ถูกใจคนทั่วไป ไม่น่าแปลกใจเลยที่เครื่องดื่มที่อ่อนเยาว์และกระฉับกระเฉงนี้ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมสมัยนิยมของอเมริกาและในความเป็นจริงแล้วเป๊ปซี่

เช่นเดียวกับชา กาแฟมีประโยชน์ต่อสุขภาพมากกว่าไวน์ และในขณะเดียวกันก็มีความหมายที่ชาไม่มี - ความเป็นชาย ชาถูกมองว่าเป็นเครื่องดื่มสำหรับผู้หญิงในสมัยก่อน แม้แต่ "น้องสาว" เล็กน้อย เราสามารถจินตนาการถึงกลุ่มสตรีชาวอังกฤษที่ดื่มชายามบ่ายจากถ้วยชาสีชมพูหน้าโต๊ะดอกไม้ทรงกลม

"คุณลักษณะทางวัฒนธรรม" ของชาหมดไป มีการเปลี่ยนแปลงโดย "สำนักส่งเสริม" ซึ่งเป็นองค์กรที่เชี่ยวชาญด้านการเผยแพร่วัฒนธรรมชาผ่านการจัดหาผลิตภัณฑ์ชาและโฆษณาต่างๆ ในสนามรบตลอดหลายปีที่ผ่านมา

อันที่จริง เมื่อฉันอ่าน Tea and Empire ฉันกังวลมากขึ้นกับกระบวนการเปลี่ยนสินค้าในภูมิภาคให้เป็นผลิตภัณฑ์ระดับโลก การพัฒนาของชาในยุคปัจจุบันเต็มไปด้วยด้านมืด เช่น เลือด ความรุนแรง การสมรู้ร่วมคิด เป็นต้น ไม่ได้แตกต่างไปจากขั้นตอนการขยายตัวทั่วโลกของจักรวรรดินิยมโดยพื้นฐาน เบื้องหลัง เกี่ยวข้องกับการเมือง เศรษฐกิจ การทหาร จิตวิทยา วัฒนธรรม และ ช่องอื่นๆ อ่านแล้วอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสน