茶叶经典故事

贡茶得官

北宋徽宗时期，宫廷里的斗茶活动非常盛行。为满足帝皇大臣们的欲望，贡茶的征收名目越来越多，制作也越来越“新奇”。福建路转运使郑可简，让侄子去搜集名茶奇品 “朱草”，然后让儿子去进贡，儿子果然因贡茶有功而得官职。郑可简等儿子荣归故里时大办宴席，得意地说“一门侥幸”。侄子因“朱草”被夺正愤愤不平，立即对上一句“千里埋怨”。

吃茶去

唐代赵州观音寺高僧从谂禅师喜爱茶饮，也喜欢用茶作为机锋语。有两位僧人从远方而来，向禅师请教。禅师问其中一个，“你以前来过吗？”那人回答：“没来过。”禅师说：“吃茶去！” 禅师转向另一个僧人，问：“你来过吗？”这僧人说：“我曾经来过。”禅师又说：“吃茶去！”这时，引领两个僧人到禅师身边的监院就好奇地问：“怎么来过的你让他吃茶去，未曾来过的你也让他吃茶去呢？” 禅师称呼了监院的名字，监院答应了，禅师说：“吃茶去！”禅宗认为何时何地何物都能悟道，极平常的事物中也蕴藏着真谛。以“吃茶去”作为悟道的机锋语，既平常又深奥，能否觉悟，则靠自己的灵性了。

谦师得茶三昧

元祐四年，苏东坡来杭州上任，游览西湖葛岭的寿星寺。南屏山麓净慈寺的谦师听到这个消息，便赶到北山为苏东坡点茶。苏轼品尝后，作诗一首《送南屏谦师》，对谦师的茶艺给予很高评价：“道人晓出南屏山，来试点茶三昧手。忽惊午盏兔毛斑，打作春瓮鹅儿酒。天台乳花世不见，玉川凤液今安有。先生有意续茶经，会使老谦名不朽。”后来，人们便把谦师称为“点茶三昧手”，“三昧手”就成了点茶技艺高超的代名词。

苦口师

晚唐著名诗人皮日休之子皮光业，自幼聪慧，十岁能文，更容仪俊秀，如神仙中人。吴越天福二年拜丞相。有一天，表兄请他品赏新柑并设宴款待。那天朝廷显贵云集，皮光业一进门，对新鲜甘美的橙子视而不见，急呼要茶喝。于是，侍者只好捧上一大瓯茶汤，皮光业手持茶碗，即兴吟到:“未见甘心氏，先迎苦口师。”此后，茶就有了“苦口师”的雅号。

王濛与水厄

晋代人王濛特别喜欢喝茶，不仅一日数次，且有客人来，便一定要与客同饮。但当时士大夫多不习惯饮茶，因此去他家时总有些害怕，每次临行前，就戏称“今日有水厄”。

王肃与酪奴

南朝齐人王肃因父被齐国所杀，从建康投奔魏国，后为魏立下战功，得“镇南将军”之号。王肃在南朝时喜欢饮茶，到北魏后又爱上了奶酪等饮品。当人问茶跟酪浆哪个好，他认为茶是不能给酪浆做奴隶的。但后人把茶茗称作“酪奴”，将王肃的本意弄反了。

孙皓赐茶代酒

吴国国君孙皓嗜好饮酒，每次设宴，来客至少饮酒七升。但他对博学多闻而酒量不大的朝臣韦曜甚为器重，常常破例。每当韦曜难以下台时，他便“密赐茶以代酒”。

陆纳杖侄

晋人陆纳曾任吴兴太守，以俭德著称。一次，卫将军谢安要去拜访陆纳，侄子陆俶对招待之品仅为茶果不满，自作主张备下丰盛菜肴。客人走后，陆纳狠狠打了侄子四十大板。

单道开饮茶苏

晋代人单道开，好隐栖，修行辟谷，七年达到冬能自暖、夏能自凉、昼夜不卧，一日可行七百余里。后移居河南临漳县昭德寺，设禅室坐禅，以饮茶驱睡。后入广东罗浮山百余岁而卒。所谓“茶苏”，是一种用茶和紫苏调剂的饮料。

李德裕与惠山泉

唐武宗时宰相李德裕善于鉴水别泉。一位老僧拜见李德裕，说要饮惠泉水不必到无锡去，只要取京城昊天观后的水就行。李德裕笑其荒唐，暗地让人取一罐惠泉水和昊天观水一罐，做好记号，并与其他各种泉水一起送到老僧处请他品鉴。老僧品赏后从中取出两罐，李德裕揭开记号一看，正是惠泉水和昊天观水，大为惊奇。

ชาส่วยเป็นทางการ

ในช่วงสมัยจักรพรรดิฮุ่ยจงแห่งราชวงศ์ซ่งเหนือ กิจกรรมชงชาในราชสำนักได้รับความนิยมอย่างมาก เพื่อตอบสนองความต้องการของจักรพรรดิและรัฐมนตรี คอลเลกชันของชาส่วยมีมากขึ้นเรื่อย ๆ และการผลิตกลายเป็น "นวนิยาย" มากขึ้นเรื่อย ๆ เจิ้งเค่อเจียน พนักงานขนส่งบนถนนฝูเจี้ยน ขอให้หลานชายเก็บชาที่มีชื่อเสียง "จูเฉา" แล้วขอให้ลูกชายของเขาถวายส่วย เจิ้งเค่อเจี้ยนจัดงานเลี้ยงใหญ่เมื่อลูกชายกลับบ้านเกิด และพูดอย่างภาคภูมิใจว่า "มันเป็นเรื่องบังเอิญ" หลานชายไม่พอใจเนื่องจากการยึด "Zhucao" และบ่นทันทีเกี่ยวกับประโยคสุดท้าย

ไปดื่มชา

ในสมัยราชวงศ์ถัง พระผู้มีชื่อเสียงของวัดเจ้าแม่กวนอิมในโจวโจว ปรมาจารย์เซน Congzhen ชอบดื่มชา และยังชอบใช้ชาเป็นภาษาถิ่นอีกด้วย พระภิกษุสองรูปมาจากแดนไกลเพื่อขอคำแนะนำจากปรมาจารย์เซน อาจารย์เซนถามคนหนึ่งในพวกเขาว่า “คุณเคยมาที่นี่มาก่อนหรือเปล่า” ชายคนนั้นตอบว่า “ไม่เคย” อาจารย์เซนกล่าวว่า “ไปดื่มชา!” อาจารย์เซนหันไปหาพระอีกคนหนึ่งแล้วถามว่า “คุณเคยไปมาแล้วหรือยัง ที่นี่?” พระสงฆ์กล่าวว่า “ฉันเคยมาที่นี่มาก่อน” อาจารย์เซนพูดอีกครั้ง “มาดื่มชากันเถอะ!” คราวนี้เขานำพระทั้งสองไปที่เรือนจำข้างอาจารย์เซนและถามด้วยความสงสัย “ทำไม คุณมาที่นี่มาก่อนและปล่อยให้เขาดื่มชา แต่เขาไม่เคยมา ทำไมคุณไม่ให้เขาดื่มชาล่ะ” อาจารย์เซนเรียกชื่อเรือนจำ เรือนจำก็ตกลง และอาจารย์เซนก็พูดว่า “มาดื่มชากันเถอะ !" มีความจริงอยู่ในนั้นด้วย คำว่า "กินชาแล้วไป" เป็นคำสำคัญของการตรัสรู้เป็นเรื่องทั่วไปและลึกซึ้ง การจะตรัสรู้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับจิตวิญญาณของตนเอง

ครูผู้อ่อนน้อมถ่อมตนได้รับชาสมาธิ

ในปีที่สี่ของหยวนโหย่ว ซูตงโปมาที่หางโจวเพื่อดำรงตำแหน่งและเยี่ยมชมวัดโชซิงในเกอหลิง ทะเลสาบตะวันตก เมื่ออาจารย์ Qian แห่งวัด Jingci ที่เชิงเขา Nanping Mountain ทราบข่าว เขารีบไปที่ Beishan เพื่อสั่งน้ำชาให้ Su Dongpo หลังจากชิมแล้ว ซู่ซีเขียนบทกวี "ส่งไปยังหนานผิง เฉียนซี" และกล่าวยกย่องศิลปะชาของเฉียนซีอย่างสูง: "ลัทธิเต๋าออกมาจากภูเขาหนานผิงเพื่อลองชาสมาธิ ไวน์ห่านเหงียน โลกดอกไม้นมเทียนไถคือ ไปแล้ว วันนี้ Yuchuan Fengye ปลอดภัยแล้ว นายตั้งใจที่จะอ่านพระคัมภีร์เกี่ยวกับชาต่อไป เพื่อที่ชื่อของ Lao Qian จะเป็นอมตะ" "หัตถ์" กลายเป็นคำพ้องความหมายกับทักษะการสั่งชาที่ยอดเยี่ยม

อาจารย์ปากขม

Pi Guangye ลูกชายของ Pi Rixiu กวีชื่อดังในสมัยราชวงศ์ถังตอนปลาย เป็นคนฉลาดตั้งแต่เด็ก Wu Yue Tianfu เข้าพบนายกรัฐมนตรีในปีที่สอง อยู่มาวันหนึ่ง ลูกพี่ลูกน้องของเขาชวนเขาชิมส้มใหม่ๆ และจัดงานเลี้ยง วันนั้นเมื่อราชสำนักเต็มไปด้วยผู้มีเกียรติ Pi Guangye ลืมตาไปที่ส้มที่สดและหวานฉ่ำทันทีที่เขาเข้าประตูและขอชาอย่างเร่งด่วน พนักงานเสิร์ฟจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถือหม้อซุปชาใบใหญ่ Pi Guangye ถือชามน้ำชาและสวดมนต์อย่างกะทันหัน: "ฉันไม่เคยเห็น Gan Xin ทักทายอาจารย์ Kukou ก่อน" ตั้งแต่นั้นมาชาก็มี ฉายา "อาจารย์คูคู"

หวางเม้งและสุ่ยเอ้

หวางเม้ง ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองของราชวงศ์จิน ชอบดื่มชาเป็นพิเศษ ไม่เพียงวันละหลายครั้ง แต่เมื่อแขกมา เขาต้องดื่มกับแขกด้วย แต่ในสมัยนั้น นักวิชาการ-ข้าราชการส่วนใหญ่ไม่ชินกับการดื่มชา ดังนั้นพวกเขาจึงมักจะกลัวเล็กน้อยเมื่อไปที่บ้านของเขา

วังซูและเฉินหยู

หวัง ซู ชนพื้นเมืองของ Qi ในราชวงศ์ใต้ ถูก Qi สังหารเพราะพ่อของเขา เขาแปรพักตร์จาก Jiankang ไปให้ Wei และต่อมาได้ใช้กำลังทหารสำหรับ Wei วังซูชอบดื่มชาในราชวงศ์ใต้ และหลังจากที่เขามาถึงราชวงศ์เหว่ยเหนือ เขาตกหลุมรักเครื่องดื่มเช่นชีส เมื่อมีคนถามว่าชาหรือบัตเตอร์มิลค์ไหนดีกว่ากัน เขาคิดว่าชาไม่สามารถเป็นทาสของบัตเตอร์มิลค์ได้ อย่างไรก็ตาม คนรุ่นหลังเรียกว่า "ชีสเลฟ" ชาหมิง ซึ่งขัดกับเจตนาดั้งเดิมของหวังซู

ซุนห่าวมอบชาแทนไวน์

Sun Hao ราชาแห่ง Wu Guoguo ชอบดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทุกครั้งที่เขาจัดงานเลี้ยง แขกจะดื่มอย่างน้อยเจ็ดลิตร อย่างไรก็ตาม เขาให้ความสนใจอย่างมากกับเว่ยเหยา ข้าราชบริพารที่มีความรู้และไม่ดื่มมาก และมักจะยกเว้น เมื่อใดก็ตามที่เว่ยเหยาก้าวลงจากตำแหน่งได้ยาก เขาจะ "แอบให้ชาแทนไวน์"

หลานชายของหลู่นาจาง

Lu Na ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองของ Jin ทำหน้าที่เป็นนายอำเภอของ Wuxing และเป็นที่รู้จักจากความประหยัด ครั้งหนึ่ง นายพล Wei Xie An กำลังจะไปเยี่ยม Lu Na และหลานชายของเขา Lu Chu ไม่พอใจกับชาและผลไม้เพียงอย่างเดียว ดังนั้นเขาจึงเตรียมอาหารจานอร่อยด้วยความคิดริเริ่มของเขาเอง หลังจากที่แขกจากไป Lu Na ก็ทุบกระดานสี่สิบแผ่นให้กับหลานชายของเขาอย่างรุนแรง

คอร์สเดี่ยว open drink tea soo

ผู้คนในราชวงศ์จินเป็นคนเปิดทางเดียว ชอบอยู่อย่างสันโดษ และฝึกฝน inedias ในเจ็ดปี พวกเขาสามารถอบอุ่นตัวเองในฤดูหนาวและทำให้ตัวเองเย็นลงในฤดูร้อน ต่อมาเขาย้ายไปที่วัด Zhaode ใน Linzhang County มณฑลเหอหนาน ซึ่งเขาได้จัดห้องทำสมาธิเพื่อนั่งสมาธิและดื่มชาเพื่อขับไล่การนอนหลับของเขา หลังจากเข้าสู่ภูเขาหลัวฝูในกวางตุ้ง เขาเสียชีวิตเมื่ออายุมากกว่า 100 ปี ที่เรียกว่า "ชาสุ" เป็นเครื่องดื่มที่ปรุงด้วยชาและโหระพา

Li Deyu และ Hui Shanquan

Li Deyu นายกรัฐมนตรีของจักรพรรดิ Wuzong แห่งราชวงศ์ Tang สามารถแยกแยะน้ำและน้ำพุได้ดี พระเฒ่ามาเยี่ยมหลี่เต๋อหยู่ และบอกว่าถ้าคุณต้องการดื่มน้ำฮุ่ยฉวน คุณไม่จำเป็นต้องไปที่อู๋ซี คุณต้องไปรับน้ำจากวัดห่าวเทียนในเมืองหลวงเท่านั้น Li Deyu หัวเราะเยาะความไร้สาระของมัน และแอบขอให้ผู้คนหยิบน้ำ Huiquan และกระป๋อง Haotian Guanshui หนึ่งกระป๋อง ทำเครื่องหมายและส่งพวกเขาให้พระเฒ่าเพื่อชิมพร้อมกับน้ำพุอื่น ๆ หลังจากชิมรางวัล พระเฒ่าก็หยิบออกมาสองเหยือก Li Deyu ยกเครื่องหมายขึ้นและเห็นว่าเป็นน้ำ Huiquan และน้ำ Haotianguan เขาประหลาดใจอย่างมาก