柃木茶

信阳茶源远流长，起源于东周，盛名唐朝，距今已有两千多年的历史。唐朝的陆羽、李肇分别在《茶经》和《国史补》中把义阳(信阳古称)茶列为国之名茶。数千年来，信阳人以茶为媒介，在生产和生活中形成了独特的信阳茶文化。

茶叶的传播，西周入豫，东周入淮。信阳鸡公山临近淮河源头，山西侧为官马驿道，东为柃木茶区，交通十分方便。入淮后，首先在鸡公山种植，唐朝时已成为著名的土贡品，至今已有1300余年的历史。茶圣陆羽曾来此考察，采集标本编著茶经。如果从传入淮河区域算起，已有2500~2800年历史。

早在1987年，信阳市固始县白狮子地战国古墓14号墓里发掘的文物中就有茶，但毕竟没有实物遗存，相对于云南普洱茶、福建大红袍等中国名茶，总是缺乏作为“茶都”应有的底气。然而，这一切因为鸡公山古茶树的发现而改变。那么，鸡公山古茶树是如何发现的?又是什么茶呢?

信阳茶，始于周，兴于唐，盛于宋。《唐书·地理志》载:“义阳(信阳古称)土贡品有茶。”证明信阳茶在唐代就被列为贡品。清代《重修信阳县志》特点出:柳林大茶沟、中茶沟、小茶沟，尚有唐宋遗株(1949年前，茶沟为柳林所辖)。但这种遗株谁也没有识别出是什么类型的植物，只停留在人云亦云层面上。当地土著居民，每当谷雨前后采之饮用，因能治病，称之为“神仙茶”;又因嫩芽呈三棱状，呼之“三棱茶”。祖祖辈辈因袭而称，延至今日。

21世纪初，鸡公山文史研究会对“唐宋遗株”特别关注，不断收集材料，但进展缓慢。2003年进行风景资源普查时，召集植物学家、中草药专家、茶沟茶农进行寻找、查对、核实，终于搞清了“唐宋遗株”就是柃木茶，现已被社会承认。媒体把它称为信阳毛尖的“活化石”并不过分。根据当代中国茶叶权威机构检测，“柃木”属于茶类，是一种特殊的茶。又经中草药专家认定属于中草药类，具药性，可治肠胃病，可谓茶药兼容。

柃木为山茶科柃木属(Eurya japonica Thunb)，决定茶的主要元素是茶多酚。茶多酚里有茶儿素十多种，被公认的有8种，重点是前三种。 柃木茶与名茶相比，儿茶素含量所差无几，可断定为“茶”类，但又是一种特别稀有品种，与其他茶有重大差异。其突出点是咖啡因、提神物质极少，几乎可忽略不计。因此可知，西湖龙井、铁观音、信阳毛尖是提神的，而柃木茶则相反，不影响睡眠，还有点镇静作用。

1986 年上海科技出版社出版的《中药大辞典》将柃木列为药类，其成分:叶含乙烯-3-醇;果含矢车菊苷;籽含脂肪油。性味苦涩、平。功用主治:祛风除湿，消肿止血。选方可治风湿疼、肚鼓胀、外伤出血、发热口干。

相传，唐武则天喝了义阳土贡品茶，治好了她的顽疾，并非空穴来风，很可能是历史事实。

由于柃木茶有人工和自然传播两种途径，目前在大巴山、武当山、中华山、鸡公山、大鸡笼山、金刚台均发现了 它 的踪迹。

2010年夏，一些茶叶专家推想，炎帝日遇72毒，得茶而解，可能就是这种茶。

ชาซินหยางมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน มีต้นกำเนิดในราชวงศ์โจวตะวันออก และมีชื่อเสียงในราชวงศ์ถัง มีประวัติยาวนานกว่า 2,000 ปี Lu Yu และ Li Zhao แห่งราชวงศ์ถังระบุว่า Yiyang (ชื่อโบราณของ Xinyang) เป็นชาที่มีชื่อเสียงของประเทศใน "Tea Classic" และ "National History Supplement" ตามลำดับ เป็นเวลาหลายพันปีที่ชาวซินหยางใช้ชาเป็นสื่อกลางในการสร้างวัฒนธรรมชา Xinyang ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะในด้านการผลิตและการใช้ชีวิต

การแพร่กระจายของชา ราชวงศ์โจวตะวันตกเข้าสู่เหอหนาน และราชวงศ์โจวตะวันออกเข้าสู่ฮ่วยเหอ ภูเขา Jigong ใน Xinyang อยู่ใกล้กับแหล่งที่มาของแม่น้ำ Huaihe โดยมีถนน Guanma อยู่ทางด้านตะวันตกของภูเขา และ Tanmu Tea Area อยู่ทางทิศตะวันออก การจราจรจึงสะดวกมาก หลังจากเข้าสู่แม่น้ำ Huaihe ได้มีการปลูกครั้งแรกในภูเขา Jigong ได้กลายเป็นเครื่องบรรณาการดินที่มีชื่อเสียงในราชวงศ์ถังและมีประวัติยาวนานกว่า 1,300 ปี นักปราชญ์ชา Lu Yu เคยมาที่นี่เพื่อตรวจสอบ รวบรวมตัวอย่าง และรวบรวมคัมภีร์เกี่ยวกับชา หากนับจากการแนะนำของภูมิภาค Huaihe ก็มีประวัติความเป็นมา 2500-2800 ปี

เร็วเท่าที่ปี 1987 มีชาอยู่ท่ามกลางโบราณวัตถุทางวัฒนธรรมที่ขุดพบในสุสานหมายเลข 14 แห่งยุคสงครามในเทศมณฑลไป๋ซี เทศมณฑล Gushi เมืองซินหยาง ขาดความมั่นใจว่าควรเป็น "เมืองหลวงแห่งชา" อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้เปลี่ยนไปเนื่องจากการค้นพบต้นชาโบราณในภูเขา Jigong ต้นชาโบราณ Jigongshan ถูกค้นพบได้อย่างไร มันคืออะไร?

ชาซินหยางเริ่มต้นในราชวงศ์โจว รุ่งเรืองในราชวงศ์ถัง และเฟื่องฟูในราชวงศ์ซ่ง "Book of Tang Geography" ประกอบด้วย: "Yiyang (ชื่อโบราณของ Xinyang) มีชาเป็นเครื่องบรรณาการในท้องถิ่น" พิสูจน์ได้ว่าชา Xinyang ถูกระบุว่าเป็นเครื่องบรรณาการในราชวงศ์ถัง ลักษณะของ "การสร้างใหม่ Xinyang County Chronicle" ในราชวงศ์ชิง ได้แก่ Liulin Dachagou, Zhongchagou, Xiaochagou และซากของราชวงศ์ถังและซ่ง (ก่อนปี 1949 Chagou อยู่ภายใต้เขตอำนาจของ Liulin) แต่ยังไม่มีใครระบุได้ว่าพืชชนิดนี้เป็นประเภทใด และยังคงอยู่ในระดับของเลียนแบบเท่านั้น ชาวอะบอริจินในท้องถิ่นเรียกชานี้ว่า "ชานางฟ้า" เพราะสามารถรักษาโรคได้ และเนื่องจากตาที่บอบบางนั้นมีรูปร่างเป็นสามเหลี่ยมจึงเรียกว่า "ชาสามคม" บรรพบุรุษได้สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น และได้สืบทอดมาจนถึงทุกวันนี้

ในตอนต้นของศตวรรษที่ 21 สมาคมวิจัยวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ Jigongshan ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับ "ซากราชวงศ์ถังและราชวงศ์ซ่ง" และยังคงรวบรวมวัสดุต่างๆ อยู่ แต่ความคืบหน้าก็ช้า ระหว่างการสำรวจสำมะโนทรัพยากรภูมิทัศน์ในปี พ.ศ. 2546 นักพฤกษศาสตร์ ผู้เชี่ยวชาญด้านยาสมุนไพรจีน และชาวไร่ชาถูกเรียกให้ค้นหา ตรวจสอบ และตรวจสอบ และในที่สุดก็พบว่า "ซากจากราชวงศ์ถังและราชวงศ์ซ่ง" คือต้นคามีเลียซึ่งมี ตอนนี้ได้รับการยอมรับจากสังคม สื่อไม่ได้เรียกมันว่า "ฟอสซิลที่มีชีวิต" ของ Xinyang Maojian มากเกินไป จากการทดสอบของผู้มีอำนาจด้านชาจีนร่วมสมัย "Tanmu" อยู่ในหมวดหมู่ของชาและเป็นชาชนิดพิเศษ ผู้เชี่ยวชาญด้านยาสมุนไพรจีนระบุว่าเป็นยาสมุนไพรจีนที่มีสรรพคุณทางยาและรักษาโรคทางเดินอาหารได้ พูดได้ว่า เข้ากันได้ดีกับชาและยารักษาโรค

Eurya japonica Thunb อยู่ในตระกูล Camellia Eurya japonica Thunb และองค์ประกอบหลักที่กำหนดชาคือโพลีฟีนอลของชา มีสารคาเทชินชามากกว่าสิบชนิดในชาโพลีฟีนอล โดยในจำนวนนี้รู้จักถึง 8 ชนิด และโฟกัสอยู่ที่สามชนิดแรก เมื่อเทียบกับชาที่มีชื่อเสียง เนื้อหาของ catechins เกือบจะเท่ากัน และสามารถสรุปได้ว่าเป็น "ชา" แต่มันเป็นพันธุ์ที่หายากมาก ซึ่งแตกต่างจากชาอื่นๆ อย่างมาก จุดเด่นของมันคือคาเฟอีนและสารที่ทำให้สดชื่นมีน้อยมาก แทบไม่มีนัยสำคัญ ดังนั้นจะเห็นได้ว่าทะเลสาบตะวันตกหลงจิ่ง เถี่ยกวนยิน และซินหยางเหมาเจี้ยนกำลังสดชื่น ขณะที่ชาไม้โอ๊คเป็นตรงกันข้าม ไม่ส่งผลต่อการนอนหลับและมีผลกดประสาท

ในปี 1986 พจนานุกรมการแพทย์แผนจีนซึ่งตีพิมพ์โดย Shanghai Science and Technology Publishing House ระบุว่าทามาริสก์เป็นยา และส่วนประกอบต่างๆ ของยา ได้แก่ ใบมีเอทิลีน-3-ออล ผลไม้มีโพรไซยานิดิน เมล็ดพืชมีน้ำมันไขมัน รสชาติขมและแบน ข้อบ่งใช้: ปัดเป่าลมและความชื้น ลดอาการบวมและห้ามเลือด สามารถใช้รักษาอาการปวดรูมาติซึม ท้องอืด เลือดออกจากบาดแผล มีไข้ และปากแห้ง

ตามตำนานเล่าว่า Tang Wu Zetian ดื่มชาส่วย Yiyang Tu และรักษาอาการเจ็บป่วยที่ดื้อรั้นของเธอ มันไม่ได้ไร้เหตุผล อาจเป็นข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์

เนื่องจากชายูคาลิปตัสส่งผ่านโดยธรรมชาติและเทียมด้วยวิธีการสองวิธี พบร่องรอยของชาในภูเขาต้าปา, ภูเขาหวู่ดัง, ภูเขาจงหัว, ภูเขาจี้กง, ภูเขาต้าจิหลง และจินกังไถ

ในฤดูร้อนปี 2010 ผู้เชี่ยวชาญด้านชาบางคนคาดการณ์ว่าจักรพรรดิหยานพบกับสารพิษ 72 ชนิดทุกวัน และรักษาให้หายขาดโดยรับชา ซึ่งอาจเป็นชาประเภทนี้