茶叶名字

茶的名字，或是品种、产地一目了然；或是把形状特征描绘得生动形象；或是蕴含了动人的传说。念一声茶名，倒像是读了一句诗。

比如碧螺春就藏着一个哀伤的故事。传说在很早以前，有一位勤劳善良的碧螺姑娘，她的元气凝聚在茶叶上，救活了濒死的恋人，自己却香消玉殒。

姑娘死后被埋在洞庭山上，从此山上的茶树越长越旺，品质格外优良。为了纪念碧螺姑娘，乡亲们便把这种名贵的茶叶，取名为“碧螺春”。

赏析茶名之美，实际上是赏析中国传统文化之美。从中不仅可以感受到茶文化，还可以看出茶人的艺术底蕴。

茶形美，浩如海

绿茶一般是由细嫩的芽茶精制而成，外形清丽。细分下来，光扁平直的、细紧圆直的、紧结如螺的、弯秀似眉的、芽壮成朵的、单芽扁平的、圆如珍珠的、片状略卷的、细紧弯曲的、以及卷曲成环的，姿容各异，秀丽雅致。

乌龙茶就比较“粗枝大叶”了，因为原料一般要用到长出驻芽后的一芽二、三开片。但在茶人眼中，乌龙茶也有乌龙茶之美。例如安溪“铁观音”即有“青蒂绿腹蜻蜓头”、“美如观音重如铁”之说；武夷岩茶则有“绿叶红镶边”的美称。

对于茶叶的外形美，审评师的专业术语有显毫、匀齐、细嫩、紧秀、紧结、浑圆、圆结、挺秀等。文士茶人们更是妙笔生花，宋代苏轼把龙凤团茶比作“天上小团月”；清代乾隆把芽茶形容为“润心莲”，并说“眼想青芽鼻想香”，足见其丰富想象力。

茶色美，灿如霞

茶叶的色泽给人一种质量的美感。茶色之美包括干茶的茶色、叶底的颜色以及茶汤的汤色三个方面，在茶艺中主要是鉴赏的汤色之美。不同的茶类应具有不同的标准汤色。在茶叶评审中常用的术语有“清澈”，表示汤色鲜明而有活力；“鲜明”，表示汤色明亮略有光泽；“明亮”，表示茶汤清净透明；“乳凝”，表示茶汤冷却后出现的乳状浑浊现象；“浑浊”，表示茶汤中有大量悬浮物，透明度差，是劣质茶的表现。

对于具体色泽按审评专业术语有嫩绿、黄绿、浅黄、深黄、橙黄、黄亮、金黄、红艳、红亮、红明、浅红、深红、棕红、暗红、黑褐、棕褐、红褐、姜黄等。

茶香美，幽如兰

茶的香气，有的甜润馥郁，有的清幽淡雅，有的高爽持久，有的鲜灵沁心。古代文人偏爱用兰花之香来比喻茶香：李德裕描写茶香为：“松花飘鼎泛，兰气入瓯轻”；王禹珃称茶香曰：“香袭芝兰关窍气”；范仲淹称赞茶香曰：“斗茶香兮薄兰芷”。

茶香特别的一点是会随着温度的变化而变化。茶叶中上百种芳香物质，脾气不同，性质各异，有的在高温下才挥发，有的在较低的温度即可挥发。

所以闻茶香一是闻干茶的香气，二是闻开泡后充分显示出来的茶的本香，三是要闻茶香的持久性，这样才能全面地感受到茶香之美。

茶味美，怡如玉

茶有百味，其中主要有“苦、涩、甘、鲜、活”。苦指茶汤入口，舌根感到类似奎宁的一种不适味道；涩指茶汤入口不适的麻舌之感；甘指茶汤入口回味甜美；鲜指茶汤的滋味清爽宜人；活指品茶时人感到舒适、美妙、有活力的心理感受。

品鉴茶的天然之味主要靠舌头，因为味蕾在舌头的各部位分布不均，一般来说，舌尖对咸味敏感，舌面对甜味敏感，舌侧对酸涩敏感，舌根对苦味敏感。所以品茗时应小口细品，让茶汤在口腔内缓缓流动，使茶汤与舌头各部分的味蕾充分接触，以便精细而准确地判断茶味。

茶如人生，亦有百味。苏轼拟人化地把茶称为叶嘉先生并写了《叶嘉传》。在其中，他借皇帝之口说：“叶嘉真清白之士也，其气飘然若浮云。”“吾始见嘉，未甚好焉，久味之，殊令人爱。”

茶之美，清而不妖，素而不淡。以草木之身，撩动着人们的心弦。它的名，它的形，它的色，它的味，它的香，如随时激荡起的涟漪，荡漾在人们的内心中。

ชื่อของชาหรือความหลากหลายและที่มาของชานั้นชัดเจนเมื่อมองแวบเดียว หรือรูปร่างและลักษณะที่ปรากฏอย่างชัดเจน หรือมีตำนานที่เคลื่อนไหว การอ่านชื่อชาก็เหมือนการอ่านบทกวี

ตัวอย่างเช่น Biluochun ซ่อนเรื่องราวที่น่าเศร้า ในตำนานเล่าว่าเมื่อนานมาแล้ว มีเด็กหญิงคนหนึ่งที่ขยันและใจดี Biluo พลังของเธอควบแน่นบนใบชาและช่วยชีวิตคนรักที่กำลังจะตายของเธอ แต่เธอก็ตาย

หลังจากที่หญิงสาวเสียชีวิต เธอก็ถูกฝังไว้บนภูเขาตงถิง ตั้งแต่นั้นมา ต้นชาบนภูเขาก็เติบโตขึ้นและรุ่งเรืองไปด้วยคุณภาพที่ดีเลิศ เพื่อเป็นการรำลึกถึงเด็กหญิง Biluo ชาวบ้านจึงตั้งชื่อชาอันล้ำค่านี้ว่า "Biluochun"

การชื่นชมความงามของชื่อชาจริง ๆ แล้วเป็นการชื่นชมความงามของวัฒนธรรมจีนดั้งเดิม จากจุดนี้ คุณจะสัมผัสได้ถึงวัฒนธรรมชาเท่านั้น แต่ยังได้เห็นมรดกทางศิลปะของชาวชาอีกด้วย

รูปทรงชาสวยงามกว้างใหญ่ดั่งท้องทะเล

โดยทั่วไปแล้ว ชาเขียวจะกลั่นจากชาตาที่ละเอียดอ่อนและมีรูปลักษณ์ที่สวยงาม แยกย่อยออก แบนเรียบและตรง บาง กลมและตรง ผูกแน่นเหมือนหอยทาก โค้งเหมือนคิ้ว ตาเจริญเป็นดอก ตาเดี่ยวแบน กลมเหมือนไข่มุก เป็นขุยและม้วนเล็กน้อย บาง โค้งแน่นและเป็นรู ตัวเลขมีความหลากหลายและสง่างาม

ชาอู่หลงเป็น "กิ่งที่หยาบและใบใหญ่" มากกว่า เนื่องจากวัตถุดิบโดยทั่วไปจะใช้ดอกตูมหนึ่งดอก สองหรือสามชิ้นเปิดหลังจากที่ตาโตแล้ว แต่ในสายตาของคนดื่มชา ชาอู่หลงก็มีความงามของชาอู่หลงเช่นกัน ตัวอย่างเช่น "Tieguanyin" ใน Anxi มีคำพูดของ "หัวแมลงปอสีเขียวและหัวแมลงปอขลาด" และ "สวยงามเหมือนเจ้าแม่กวนอิมและหนักเหมือนเหล็ก" ชาหิน Wuyi มีชื่อเสียงในเรื่อง "ใบสีเขียวและเส้นขอบสีแดง"

เพื่อความสวยงามของใบชา คำตัดสินของกรรมการมืออาชีพ ได้แก่ โดดเด่น สม่ำเสมอ ละเอียดอ่อน แน่น แน่น กลม กลม และละเอียดอ่อน ชาวชาที่รู้หนังสือนั้นวิเศษยิ่งกว่าเดิม Su Shi ในราชวงศ์ซ่งเปรียบเทียบชามังกรและนกฟีนิกซ์กับ "พระจันทร์ดวงน้อยบนท้องฟ้า" Qianlong ในราชวงศ์ชิงอธิบายชาตูมว่า "ดอกบัวชุ่มชื่นหัวใจ" และ ว่า "ตาต้องการดอกตูมเขียว จมูกต้องการกลิ่นหอม" ซึ่งแสดงว่า อุดมด้วยจินตนาการ

สีน้ำตาลสวยๆ

สีของใบชาให้ความรู้สึกถึงคุณภาพ ความงามของสีน้ำตาลประกอบด้วยสามด้าน: สีน้ำตาลของชาแห้ง สีของก้นใบ และสีของซุปชา ในศิลปะชา ส่วนใหญ่เป็นความงามของสีซุปที่ชื่นชม ชาประเภทต่างๆ ควรมีสีซุปมาตรฐานต่างกัน คำที่ใช้กันทั่วไปในการประเมินชาคือ "ใส" ซึ่งหมายความว่าสีของน้ำซุปสดใสและสดใส "สว่าง" ซึ่งหมายความว่าสีของน้ำซุปสว่างและวาวเล็กน้อย "สว่าง" ซึ่งหมายความว่าซุปชาสะอาดและโปร่งใส ; ความขุ่นของน้ำนม "ความขุ่น" หมายความว่ามีสารแขวนลอยจำนวนมากในซุปชา และความโปร่งใสไม่ดี ซึ่งเป็นประสิทธิภาพของชาที่ด้อยกว่า

สำหรับสีเฉพาะ ตามคำวิจารณ์ แบบมืออาชีพ มีสีเขียวสดใส เหลืองเขียว เหลืองอ่อน เหลืองเข้ม เหลืองส้ม เหลืองสดใส เหลืองทอง แดงสด แดงสด แดงสด แดงอ่อน แดงเข้ม น้ำตาล แดง, แดงเข้ม, น้ำตาลเข้ม, ตาล, น้ำตาลแดง, ขมิ้น ฯลฯ

กลิ่นหอมชาสวยงามเงียบราวกับกล้วยไม้

กลิ่นหอมของชา บางชนิดมีรสหวานและเข้มข้น บางชนิดก็ดูเงียบและสง่างาม บางชนิดมีความสูงและติดทนนาน และบางชนิดก็สดชื่นและสดชื่น นักปราชญ์โบราณชอบที่จะใช้กลิ่นหอมของกล้วยไม้เพื่อบรรยายถึงกลิ่นหอมของชา Li Deyu บรรยายถึงกลิ่นหอมของชาว่า: "ดอกสนกำลังลอยอยู่ในหม้อและก๊าซกล้วยไม้มีแสงในหม้อ" กล่าวว่า: " กลิ่นหอมของชาต่อสู้เหมือนป๋อหลานจือ”

ความพิเศษของกลิ่นชาคือจะเปลี่ยนไปตามอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลง สารอะโรมาติกหลายร้อยชนิดในชามีอารมณ์และคุณสมบัติต่างกัน บางชนิดระเหยได้ที่อุณหภูมิสูง และบางชนิดระเหยที่อุณหภูมิต่ำกว่า

ดังนั้นการดมกลิ่นชาคือการได้กลิ่นหอมของชาแห้ง อย่างที่สองคือการได้กลิ่นกลิ่นหอมดั้งเดิมของชาที่เผยให้เห็นอย่างเต็มที่หลังจากที่ถูกต้ม และครั้งที่สามคือการได้กลิ่นความคงอยู่ของกลิ่นหอมของชา ดังนั้น ที่สัมผัสได้ถึงความงามของกลิ่นหอมของชาอย่างเต็มที่

ชาอร่อยถูกใจดั่งหยก

ชามีหลายร้อยรสชาติ โดยที่รสชาติหลักคือ "ขม ฝาด หวาน สด และสด" รสขมหมายถึงรสที่ไม่พึงประสงค์ของควินินที่ลิ้น ยาฝาดหมายถึงอาการชาที่ไม่สะดวก รสหวานหมายถึงรสหวานที่ค้างอยู่ในชา สดหมายถึงรสชาที่สดชื่นและน่ารื่นรมย์ ความรู้สึกทางจิตวิทยาที่ยอดเยี่ยมและมีพลัง

รสชาติตามธรรมชาติของการชิมชานั้นขึ้นอยู่กับลิ้นเป็นหลักเพราะว่าต่อมรับรสกระจายไปอย่างไม่สม่ำเสมอในส่วนต่างๆ ของลิ้น โดยทั่วไปแล้วปลายลิ้นจะไวต่อรสเค็ม ลิ้นนั้นไวต่อความหวาน ด้านข้างของลิ้น ลิ้นไวต่อรสเปรี้ยว และโคนลิ้นก็ไวต่อรสขม ดังนั้นเวลาชิมชาควรจิบเล็กน้อยปล่อยให้ซุปชาไหลเข้าปากช้าๆ และทำให้ซุปชาสัมผัสกับตุ่มรับรสของส่วนต่างๆ ของลิ้นอย่างเต็มที่ เพื่อเป็นการตัดสินรสชาติชาที่ละเอียดและแม่นยำ .

ชาก็เหมือนกับชีวิตก็มีหลากหลายรสชาติเช่นกัน Su Shi เป็นตัวเป็นตนชาเป็น Mr. Ye Jia และเขียนว่า "The Biography of Ye Jia" ในนั้นเขาใช้ปากของจักรพรรดิพูดว่า: "เย่เจียเป็นคนไร้เดียงสาและอากาศของเขาเหมือนเมฆที่ลอยอยู่" "ฉันเห็นเจียครั้งแรก แต่ก็ไม่ค่อยดีหลังจากผ่านไปนานมาก น่ารัก."

ความงามของชานั้นชัดเจนแต่ไม่ใช่ปีศาจ ธรรมดาแต่ไม่จืดชืด ด้วยร่างของหญ้าและต้นไม้ มันดึงเอาหัวใจของผู้คน ชื่อ รูปร่าง สี รส และกลิ่นของมัน ราวกับระลอกคลื่นที่ระลอกคลื่นอยู่ตลอดเวลา ระลอกในหัวใจของผู้คน