一壶沸水 安溪铁观音 泡茶

林清玄说：“人生有许多事是值得等待的。

有时是一首歌，有时候是一场电影。有时是一树的樱花，有时是一段旅程。有时是用一生等待一个人。等待我们的，有时是刻骨铭心的相逢，有时是心花碎裂的别离。”人生无时无刻，都在等待。

曾听过这样一个故事：

一个郁郁寡欢的年轻人向一位德高望重的师父诉苦：“生活总是不如意，困难和挫折围绕着我，我这一生是不是就只能这样了？”

师父笑了笑，拿起了桌上的水壶，为这位年轻人沏了一杯茶，让他品品后再说。

年轻人喝了一口说：“师父，这茶一点儿茶香都没有。”

师父说：“这可是上等的铁观音啊，怎么会没有香味呢？”

年轻人又端起杯子品尝，肯定地说：“真的没有一丝茶香。”

师父淡然一笑，吩咐弟子，“去烧一壶沸水来”。

然后取过一个杯子，重新撮了把一样的茶叶放进去。

不一会儿沸水来了，师父向杯里注入沸水，然后将杯子放到年轻人面前。他一看，茶叶在杯中上上下下地浮沉，而茶水也溢出了一缕清香。

年轻人刚准备端起杯子品品，师父却说“请再稍等一下。”

说完又向杯中注入了一些沸水，茶叶翻腾得更厉害了。一缕更醇厚、更醉人的茶香袅袅升腾。如是注了六次水，杯子注满时，茶香已溢满了整个屋子。

原来，第一次沏铁观音茶用的是一壶温水。用温水沏茶，茶叶轻轻浮在水面，没有上下翻滚，茶香就散发不出来。

用沸水反复冲沏，茶叶经过一遍遍翻滚沉浮，最后才能散发出清醇的香气。

浮生若茶。

我们正如这一撮茶叶，而命运正如这或温或烫的一壶水。你若是好茶，便不该渴望温水。

那些没有经历过苦难和挫折的人，就像是温水冲沏的茶叶，他们的一生平平静静，没有任何浮沉，难以弥散出生命的清香。

它们或许本是上等好茶，却在看似一帆风顺的生活中，香气尽泯。

而那些历经挫折又能在困难面前越挫越勇的人，就像是被沸水煮过的茶叶，他们经受住了命运的一次次打击和考验，在风雨岁月中不断地沉下浮起，终究会散发出生命最醇厚的香气。

人生无时无刻，都在等待。

诚然，这世间最难熬不过等待，最美好不过拥有。

但太轻易地得到，往往也会很快地失去。

人一生都在追求一种名曰新鲜感的东西，但它虽好，却不长久，一旦新鲜劲过去以后，便会觉得索然无味。

唯有经过长久的等待，最终如获至宝似地拥有，才能让人珍重爱怜。

春天的树开不了夏天的花，秋天的风也吹不来冬天的雪。

无论什么时候，美好的东西总是需要等一等。等雨过天晴，才能看到彩虹；等尘埃落定，才能把酒东篱。

但请你足够相信，那些属于你的美好事、物，都在全力奔向你。

最美的东西总会在最好的时刻来到你身边。

人生就如一场马拉松，拼的不是速度而是耐力。好的人生，就如煲汤，需要的是细水长流般的文火慢炖。

人活一世，不过是为了见天地，见众生，见自己。让我们慢一点，再慢一点，在自己的时区，从容地活着，等待所有的美好开花结果。

Lin Qingxuan กล่าวว่า "มีหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตที่คุ้มค่าแก่การรอคอย

บางครั้งก็เป็นเพลง บางครั้งก็เป็นภาพยนตร์ บางครั้งก็เป็นต้นไม้ซากุระ บางครั้งก็เป็นการเดินทาง บางครั้งการรอใครสักคนก็ต้องใช้เวลาทั้งชีวิต สิ่งที่รอเราอยู่บางครั้งก็เป็นการเผชิญหน้ากันที่ยากจะลืมเลือน และบางครั้งก็เป็นการจากกันที่ใจสลาย "ชีวิตคือการรอคอย

ฉันเคยได้ยินเรื่องราวนี้:

ชายหนุ่มผู้ไม่มีความสุขบ่นกับอาจารย์ที่เคารพนับถืออย่างสูง: "ชีวิตมักไม่เป็นที่น่าพอใจ ความยากลำบากและความพ่ายแพ้อยู่รอบตัวฉัน นี่เป็นวิธีเดียวที่ฉันจะมีชีวิตอยู่ในชีวิตของฉัน"

อาจารย์ยิ้ม หยิบกาต้มน้ำบนโต๊ะ ชงชาให้ชายหนุ่มแล้วให้เขาชิมก่อนจะพูด

ชายหนุ่มจิบและพูดว่า “ท่านอาจารย์ ชานี้ไม่มีกลิ่นคาเทชูเลย”

อาจารย์กล่าวว่า “นี่คือเถี่ยเจ้าแม่กวนอิมชั้นหนึ่ง ทำไมไม่มีกลิ่นหอม?”

ชายหนุ่มหยิบถ้วยขึ้นมาชิมอีกครั้งและยืนยันว่า "ไม่มีกลิ่นชาจริงๆ"

อาจารย์ยิ้มเล็กน้อยและสั่งลูกศิษย์ว่า “ไปต้มน้ำเดือด”

จากนั้นฉันก็หยิบถ้วยแล้วใส่ใบชาเดิมลงไปอีกครั้ง

ไม่นานน้ำเดือดก็มาถึง นายท่านก็เติมน้ำเดือดลงในถ้วยแล้ววางถ้วยไว้ต่อหน้าชายหนุ่ม เขาเห็นว่าใบชาลอยขึ้นๆ ลงๆ ในถ้วย และชาก็อบอวลไปด้วยกลิ่นหอม

ชายหนุ่มกำลังจะหยิบถ้วยและชิม แต่อาจารย์กล่าวว่า “โปรดรอสักครู่”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เทน้ำเดือดลงในถ้วย และใบชาก็ปั่นมากขึ้นไปอีก กลิ่นหอมชาที่กลมกล่อมและชวนให้มึนเมามากขึ้น ด้วยวิธีนี้ น้ำหกครั้งจึงเต็ม และเมื่อเต็มถ้วย กลิ่นหอมของชาก็อบอวลไปทั่วทั้งห้อง

ปรากฎว่าชาถ้วยแรกทำด้วยน้ำอุ่น ใช้น้ำอุ่นทำชา ใบชาค่อย ๆ ลอยบนผิวน้ำ โดยไม่กลิ้งขึ้นลง กลิ่นชาจะไม่ออก.

ต้มน้ำเดือดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใบชาจะร่วงหล่นลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า และในที่สุดกลิ่นหอมที่กลมกล่อมก็แผ่ซ่านออกมา

ลอยเหมือนชา

เราเป็นเหมือนใบชาใบนี้ และโชคชะตาก็เหมือนน้ำร้อนหรือน้ำร้อน หากคุณเป็นชาชั้นดี คุณไม่ควรกระหายน้ำอุ่น

ผู้ที่ไม่เคยประสบความทุกข์ยากและความพ่ายแพ้ เปรียบเสมือนใบชาที่ชงด้วยน้ำอุ่น ชีวิตของพวกเขาจะสงบ เงียบ ไม่ขึ้นๆ ลงๆ และเป็นการยากที่จะกระจายกลิ่นหอมแห่งชีวิต

พวกเขาอาจเป็นชาชั้นหนึ่ง แต่ในชีวิตที่ดูเหมือนราบรื่น กลิ่นหอมหายไปอย่างสิ้นเชิง

และบรรดาผู้ผ่านความพ่ายแพ้และกล้าเผชิญความยากลำบากมากขึ้น เปรียบเสมือนใบชาที่ต้มในน้ำเดือด พวกเขาได้ทนต่อแรงกระแทกและการทดสอบโชคชะตาครั้งแล้วครั้งเล่า ได้กลิ่นที่หอมละมุนที่สุดแห่งชีวิต

ชีวิตรออยู่เสมอ

จริงอยู่ว่าสิ่งที่ยากที่สุดในโลกคือการรอคอย และสิ่งที่สวยงามที่สุดคือการมีไว้

แต่มันง่ายเกินไปที่จะได้มาและมักจะหายไปเร็วเกินไป

คนเราใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่อแสวงหาสิ่งที่เรียกว่าความสด แต่ถึงแม้จะดี แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน เมื่อความสดชื่นหมดไปก็จะรู้สึกหมองคล้ำ

หลังจากที่รอคอยมานานและในที่สุดก็ได้ครอบครองมันเหมือนสมบัติ ผู้คนสามารถหวงแหนความรักและความสงสารได้

ต้นไม้ในฤดูใบไม้ผลิไม่อาจเบ่งบานดอกไม้ฤดูร้อน และลมฤดูใบไม้ร่วงไม่อาจพัดหิมะในฤดูหนาวได้

ไม่ว่าเมื่อไหร่ สิ่งดีๆ ก็ต้องรอเสมอ เมื่อฝนผ่านพ้นไปและท้องฟ้าก็ปลอดโปร่ง จะเห็นรุ้งกินน้ำ เมื่อฝุ่นตกลงมา เหล้าองุ่นก็ถูกโยนทิ้งไป

แต่โปรดเชื่อให้เพียงพอว่าสิ่งสวยงามและสิ่งของที่เป็นของคุณล้วนวิ่งเข้าหาคุณ

สิ่งที่สวยงามที่สุดมักจะมาหาคุณในช่วงเวลาที่ดีที่สุด

ชีวิตก็เหมือนการวิ่งมาราธอน ไม่ใช่ความเร็ว แต่เป็นความอดทน ชีวิตที่ดีก็เหมือนการทำซุป ต้องเคี่ยวช้าๆ เหมือนธารน้ำไหลยาว

มนุษย์มีชีวิตอยู่เพียงชั่วชีวิตเดียวเพื่อดูโลก เห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด และเห็นตัวเอง ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยเป็นค่อยไป อยู่ในไทม์โซนของเราเอง รอให้สิ่งดีๆ บานสะพรั่งออกผล