安溪铁观音茶商

过去一个烧饼、一瓶汽水，就是他一天的伙食。靠着勤奋和努力，如今他在郑州买了三套房。

他就是60后茶叶商户杨德宏。

步行推销茶叶，一天靠一个烧饼、一瓶汽水充饥

杨德宏，1965年人，出身于信阳一个普通的农村家庭。

上世纪80年代末，杨德宏的岳父在信阳开有一个茶厂。为了把家乡的茶叶卖出去，杨德宏和妻子带着茶叶来到了河南省会郑州。

初来乍到，他们在郑州火车站附近的东三马路上租了一间面积几平方米的简易房，一个月租金30元。藏在床板下的茶叶是他们的命根子，要靠把这批茶叶卖出去来养活家人。

杨德宏负责走街串巷跑业务，妻子则负责摆摊售卖。最开始几年，他出门推销茶叶全靠步行，有时候一天能走几十公里，往东走，快到中牟，往西走，快到荥阳。当时卖一斤茶叶多的能赚一两块钱，因舍不得花钱，一个烧饼、几毛钱一瓶的汽水，就是他在外一天的所有伙食。

软磨硬泡终于要回了2.8万元欠款

1995年前后，杨德宏在城东路金水路口附近租了一间十几平方米的茶叶店，也终于买了一辆属于自己的自行车，虽然是个二手的，不过出去送货总算不用步行了，生意也慢慢好了起来。

但有时候客户也出现延迟付款的情况。2003年，一个酒店日积月累，拖欠他2.8万元的茶叶钱没有付，并一直拖延，而在当时这笔钱可是一笔不小的数目。杨德宏一边走街串巷卖茶叶，一边催款，前前后后跑了两个月，终于让对方把账结了。

也是在这一年，郑州第一家相对规范、茶叶商户集中的茶叶市场——郑州茶叶批发市场成立，杨德宏是入驻最早的一批商户之一。在他的印象里，当时市场上销售的产品有信阳毛尖、铁观音、杭白菊等，经过几年培育，茶叶市场才真正火了起来。

除了夫妻二人，后来店里还请了两个店员。当时的茶叶销售，除了个人购买，还有不少单位进行采购。最忙的时候，店里几个人从当天中午开始包茶叶，一直忙到第二天才完成。

遇到过不少好心人，感受到这个城市的温度

杨德宏说，自己到郑州的时候遇到了不少好心人，也感受到了这个城市带给人的温暖。

最开始在郑州火车站附近租的简易房甚至不能被称为房子。杨德宏回忆，简易房是用石棉瓦搭建而成的，甚至还会漏风漏雨，到了冬天更是难以抵御严寒。为此，他先后去市场三次，但最终也没舍得买一床厚被子。

当时的房东是个善良的老人，儿女都在海外。他不仅给杨德宏一家送了薄被，还让杨德宏睡在自己屋里的沙发上，屋里有个炉子起码要暖和一些。

后来，在城东路附近开店的时候，杨德宏回忆，常香玉还曾来过店里喝茶。“人可善良，肯帮人。”杨德宏说，常香玉对自己这样的外来人格外照顾，经常嘘寒问暖，天冷的时候，还曾送过大衣给他。

在郑州买了三套房，也见证了郑州茶市的兴衰

“咱农村的孩子能吃苦。”这是杨德宏最常挂在嘴边的一句话。

最初卖茶叶靠“地走”，到后来换了自行车、摩托车，一直到买了宝马汽车，还在郑州买了3套房，凭借着能吃苦的精神，杨德宏的日子也越过越红火。杨德宏说，家里的兄弟姐妹，如今也在经营茶叶生意，都是自己带出来的。

在这个过程中，杨德宏也见证了郑州茶叶市场的兴衰。

如今，郑州有大大小小的茶叶市场二三十家，竞争更加激烈，但在杨德宏看来，和过去闯市场时的辛苦相比，目前做茶叶批发还算是一个不错的生意。

ในอดีต บิสกิตและโซดาหนึ่งขวดเป็นอาหารของเขาในวันนั้น ด้วยความขยันหมั่นเพียรและการทำงานหนัก ตอนนี้เขาได้ซื้อบ้านสามหลังในเจิ้งโจว

เขาคือ Yang Dehong พ่อค้าชาที่เกิดในปี 1960

ขายชาแบบเดินเท้า

Yang Dehong เกิดในปี 1965 เกิดในครอบครัวชนบทในซินหยาง

ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 พ่อตาของ Yang Dehong ได้เปิดโรงงานชาในซินหยาง เพื่อขายชาในบ้านเกิดของเขา Yang Dehong และภรรยาของเขาได้นำชาไปที่เจิ้งโจวซึ่งเป็นเมืองหลวงของมณฑลเหอหนาน

เมื่อพวกเขามาถึงครั้งแรก พวกเขาเช่าบ้านเรียบง่ายที่มีพื้นที่หลายตารางเมตรบนถนน Dongsan ใกล้สถานีรถไฟเจิ้งโจว 30 หยวนต่อเดือน ชาที่ซุกอยู่ใต้กระดานข้างเตียงคือเลือดหล่อเลี้ยงชีวิต และพวกเขาต้องขายชาชุดนี้เพื่อเลี้ยงดูครอบครัว

Yang Dehong รับผิดชอบในการดำเนินธุรกิจตามท้องถนน ในขณะที่ภรรยาของเขารับผิดชอบในการตั้งแผงขายของ ในช่วง 2-3 ปีแรก เขาออกไปขายชาทั้งหมดด้วยการเดินเท้า บางครั้ง เขาสามารถเดินได้หลายสิบกิโลเมตรต่อวัน โดยเดินไปทางตะวันออกไปยัง Zhongmu และไปทางตะวันตกไปยัง Xingyang ในเวลานั้นคนที่ขายชาได้มากกว่าหนึ่งปอนด์สามารถหาเงินได้ 1 หรือ 2 หยวน เพราะเขาลังเลที่จะใช้เงิน เค้กงาและโซดาหนึ่งขวดในราคาไม่กี่เซ็นต์จึงเป็นเพียงมื้ออาหารของเขาในหนึ่งวัน

รวนโม่ ฮาร์ดบูว ได้คืนหนี้ที่ค้างชำระ 28,000 หยวนในที่สุด

ราวปี 1995 Yang Dehong เช่าร้านน้ำชาบนพื้นที่กว่า 10 ตารางเมตรใกล้สี่แยก Jinshui Road, Chengdong Road และสุดท้ายก็ซื้อจักรยานเป็นของตัวเอง แม้ว่าจะเป็นจักรยานมือสอง แต่เขาไม่ต้องเดิน การจัดส่ง ยังค่อยๆ ดีขึ้น

แต่บางครั้งลูกค้าก็ประสบปัญหาการชำระเงินล่าช้าเช่นกัน ในปี พ.ศ. 2546 โรงแรมแห่งหนึ่งได้สะสมเงินชาจำนวน 28,000 หยวนซึ่งเป็นหนี้เขาไว้ไม่ได้ชำระ และล่าช้าออกไป ซึ่งเป็นเงินจำนวนมากในขณะนั้น หยางเต๋อหงเดินไปตามถนนเพื่อขายชาและขอเงิน หลังจากวิ่งไปมาสองเดือน ในที่สุดเขาก็ปล่อยให้อีกฝ่ายหนึ่งชำระบัญชี

ในปีนี้เองที่ตลาดชาที่มีมาตรฐานค่อนข้างสูงแห่งแรกของเจิ้งโจวที่มีผู้ค้าชาเข้มข้น คือตลาดขายส่งชาเจิ้งโจว และหยางเต๋อหงเป็นหนึ่งในพ่อค้ากลุ่มแรกที่เข้ามาตั้งรกราก ในความประทับใจของเขา สินค้าที่จำหน่ายในตลาดในขณะนั้น ได้แก่ Xinyang Maojian, Tieguanyin, Hangbaiju ฯลฯ หลังจากฝึกฝนมาหลายปี ตลาดชาก็ได้รับความนิยมอย่างมาก

นอกจากสามีและภรรยาแล้ว ผู้ช่วยร้านค้าสองคนยังได้รับการว่าจ้างในร้านอีกด้วย ในการขายชาในขณะนั้น นอกจากการซื้อแยกแล้ว ยังมีการซื้อหลายหน่วยอีกด้วย ในช่วงเวลาที่พลุกพล่านที่สุด คนสองสามคนในร้านเริ่มบรรจุชาตอนเที่ยงของวันนั้น และพวกเขายุ่งมากจนถึงวันถัดไป

ได้เจอคนใจดีมากมายและสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิของเมืองนี้

หยางเต๋อหงกล่าวว่าเมื่อเขาไปที่เจิ้งโจว เขาได้พบกับผู้คนใจดีมากมายและรู้สึกถึงความอบอุ่นจากเมือง

บ้านเรียบง่ายที่เช่าใกล้สถานีรถไฟเจิ้งโจวในตอนแรกไม่สามารถเรียกว่าบ้านได้ หยางเต๋อหงเล่าว่าบ้านเรียบง่ายสร้างด้วยกระเบื้องแร่ใยหิน แม้แต่อากาศและฝนก็รั่วไหล และมันก็ยากยิ่งกว่าที่จะต้านทานความหนาวเย็นที่รุนแรงในฤดูหนาว ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไปตลาดถึง 3 ครั้ง แต่สุดท้ายก็ไม่ยอมซื้อผ้านวมผืนหนา

เจ้าของบ้านในเวลานั้นเป็นชายชราใจดีมีลูกในต่างประเทศ เขาไม่เพียงแต่มอบผ้าห่มบาง ๆ ให้ครอบครัวของ Yang Dehong แต่ยังให้ Yang Dehong นอนบนโซฟาในบ้านของเขาด้วย มีเตาในบ้านเพื่อให้เขาอุ่นขึ้น

ต่อมาเมื่อเขาเปิดร้านใกล้ถนน Chengdong Yang Dehong เล่าว่า Chang Xiangyu เคยมาที่ร้านเพื่อดื่มชา “ผู้คนใจดีและเต็มใจช่วยเหลือผู้อื่น” หยางเต๋อหงกล่าวว่าชางเซียงหยูดูแลบุคคลภายนอกเป็นพิเศษเช่นเธอ และมักขอความอบอุ่น เมื่ออากาศเย็น เธอยังให้เสื้อคลุมแก่เขาด้วย

ซื้อห้องสวีทสามห้องในเจิ้งโจวและได้เห็นการขึ้นและลงของตลาดชาเจิ้งโจว

"เด็กในชนบทของเราสามารถทนต่อความยากลำบากได้" นี่เป็นประโยคที่ Yang Dehong มักพูดถึง

ทีแรกเขาขายชาโดย "ไปบนดิน" ต่อมาเขาเปลี่ยนเป็นจักรยานและมอเตอร์ไซค์ จนเขาซื้อรถ BMW เขาซื้ออพาร์ทเมนท์ 3 หลังในเจิ้งโจว ด้วยจิตวิญญาณที่จะสามารถทนต่อความยากลำบากของหยางเต๋อหง ชีวิตมีความเจริญรุ่งเรืองมากขึ้น Yang Dehong กล่าวว่าพี่น้องในครอบครัวกำลังทำธุรกิจชาอยู่ในขณะนี้ และพวกเขาทั้งหมดพาพวกเขาออกไปด้วยตัวเอง

ในกระบวนการนี้ Yang Dehong ยังได้เห็นการเพิ่มขึ้นและลดลงของตลาดชาของเจิ้งโจว

วันนี้เจิ้งโจวมีตลาดชาขนาดใหญ่และขนาดเล็ก 20 หรือ 30 แห่ง และการแข่งขันที่รุนแรงมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ในมุมมองของ Yang Dehong เมื่อเทียบกับการทำงานอย่างหนักในการเข้าสู่ตลาดในอดีต ก็ยังเป็นธุรกิจที่ดีในการทำชาขายส่ง .